تنها راه رهايى از اين منجلاب فساد و گرداب شهوت كه آرامش فكرى و سلامت نفس آنان را به خطر انداخته است، پايبندى به دين و تقويت ايمان و كنترل و تعديل غرائز و هواهاى نفسانى از راه تهذيب و تزكيه نفس است.

3- خوش‌بينى به جهان، آفرينش و هستى‌

دين به دليل اين‌كه تلقى انسان را نسبت به جهان شكل خاص مى‌بخشد، (آفرينش را هدف‌دار و هدف را خير، تكامل و سعادت معرفى مى‌كند) به‌طور طبيعى ديد انسان را نسبت به نظام هستى و قوانين حاكم بر آن خوشبينانه مى‌سازد.

حالت فرد با ايمان و دين‌دار در جهان هستى، مانند حالت فردى است كه در كشورى زندگى مى‌كند كه قوانين و تشكيلات و نظامات آن كشور را صحيح و عادلانه مى‌داند و به حسن نيت گردانندگان اصلى كشور نيز ايمان دارد. چنين شخصى قهراً زمينه ترقى و تعالى را براى خودش و همه افراد ديگر فراهم مى‌بيند و معتقد است كه تنها چيزى كه ممكن است موجب عقب‌ماندگى او بشود تنبلى و بى‌تجربگى خود او و انسان‌هايى مانند او است كه مكلف و مسؤول‌اند. اين انديشه طبعاً او را به غيرت مى‌آورد و با خوشبينى و اميدوارى به حركت و جنبش وامى‌دارد. [1]

4- آرامش روحى و روانى‌

از رهاوردهاى ناخوشايند زندگى ماشينى و دنيا پرستى افراطى، اضطراب و نگرانى و تلاطم روحى و روانى است. بشر متمدن امروز، گرچه به رفاه مادى و لذت‌هاى جسمى رسيده است ولى دچار چنان بحران‌ها و بيمارى‌هاى روحى و روانى شده كه با بن‌بست فكرى و نااميدى فزاينده‌اى دست به گريبان است، و حاصل آن خودكشى، جنون و ...

مى‌باشد.

تنها راه رهايى از اين فشارهاى روحى و بيمارى‌هاى كشنده به اعتراف روانشناسان غربى و شرقى، ايمان به خدا، دين‌دارى و ايجاد پيوند معنوى با پروردگار يكتا، دعا و راز دل‌

[1] - انسان و ايمان، شهيد مطهرى، ص 39-40