4- دشمن ستمگران و ياور مظلومان‌

يكى از اهداف راهبردى حكومت دينى، دشمنى ورزيدن با ظلم و ظالم و حكومت‌هاى طاغوتى و استكبارى و در برابر، حمايت و يارى كردن مظلومان و مستضعفان است؛ و فرقى نمى‌كند كه مظلوم در قلمرو اسلام و كشورهاى اسلامى و مسلمان باشد يا در سرزمين ديگر. اين يك اصل ارزشى و هدف متعالى است كه در اسلام به عنوان كامل‌ترين مكتب ارزشى مطرح گرديده و از تك تك مسلمانان و نيز از حكومت اسلامى، خواسته شده تا بدان عمل كنند.

امام على (ع) در وصيت خود به امام حسن و امام حسين (ع)، بر اين حقيقت تصريح كرده است:

«كُونا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً.» [1]

دشمن ستمگران و ياور مظلومان باشيد.

بنابراين، آن كسانى كه بر مسؤولان حكومت جمهورى اسلامى ايران خرده مى‌گيرند كه «چرا به كمك ملل مظلوم و مسلمان مى‌شتابيد و از آنان حمايت مى‌كنيد»، يا از اين وظيفه مهم اسلامى بى‌خبرند و يا به علل ديگرى در صدد ناديده گرفتن اين رسالت اسلامى و ايمانى برآمده‌اند.

5- شكل‌گيرى حكومت دينى با آراى مردم‌

از ويژگى‌هاى مهم حكومت دينى اين است كه شالوده‌اش بر آراى مردم پى‌ريزى مى‌شود؛ زيرا در تفكر دينى- اسلامى پذيرفتن حكومت و والى خاص و انتخاب آن جزو حقوق اساسى مسلمانان است و حكومت‌ها و حكام نمى‌توانند به بهانه‌هاى مختلف مانند دين و انتخاب از سوى خدا، خود را بر مردم تحميل كنند (آن‌گونه كه در حكومت دينى- مسيحى قرون وسطايى در اروپا رايج بوده است)، بلكه بايد حكومت و حاكميت حاكمان از مجراى پذيرش و آراى مردم و بر مدار دموكراسى صورت گيرد.

[1] - بحارالانوار، ج 97، ص 90