شوى، كه اگر بر اين سيره بمانى، دين خدا را بيشتر اطاعت كرده اى. [1]»

نصيحت امّ سلمه در عايشه اثر نكرد. امّ سلمه، در پى انجام وظيفه به گروهى از مهاجران و انصار پيام داد:

عثمان در حضور شما كشته شد و طلحه و زبير چنان كه ديديد، مردم را عليه او به شورش وا مى داشتند. چون كار عثمان پايان يافت، با على عليه السلام بيعت كردند و حالا به بهانه خونخواهى عثمان، بر على عليه السلام شورش كرده‌اند! و مى خواهند زن خانه نشين رسول خدا را با خود بيرون بياورند، در حالى كه رسول الله صلى الله عليه و آله از تمام زنانش پيمان گرفته كه درخانه‌هايشان بمانند! اگر عايشه، مدّعى عهدى جز اين است، آن را ظاهر گرداند و به ما نشان دهد تا از آن آگاه شويم. اى بندگان خدا! از خدا بترسيد! من شما را به تقوا و اعتصام به حبل اللّه توصيه مى كنم. [2]»

امّ سلمه در آخرين لحظات به خاطر اتمام حجت، براى عايشه پيام فرستاد كه:

تو را موعظه كردم ولى پند نگرفتى. نظر تورا در مورد عثمان مى‌دانستم، و مى دانم كه تو همانى كه اگر عثمان از تو يك جرعه آب طلب مى كرد به او نمى دادى، امّا اكنون ادّعا مى كنى كه مظلوم كشته شده است! و مى‌خواهى عليه‌

[1] - الجمل، شيخ مفيد، ص 126، با دخل و تصرف

[2] - همان، ص 127، با دخل و تصرف. در تفسير روح المعانى، ج 22، ص 6، ذيل آيۀ شريفۀ «و قرن فى بيوتكن...» (احزاب، آيۀ 32) آمده است كه بعد از نزول آيه همسران پيامبر صلى الله عليه و آله پيش او آمدند و عرض كردند كه مردان برتر از زنانند و جهاد هم از آنان است، آيا براى ما نيز عملى هست كه به واسطۀ آن مرتبۀ مجاهدان را درك كنيم. حضرت فرمود: هر كدام از شما در خانه بنشيند، اجر مجاهدان را دارد. بعد نويسنده آورده: خروج آنها براى زيارت و مسجد حرام بود، چه رسد به اينكه، خروج آنها سبب تحقّق فتنۀ بزرگى چون جمل شود