مشاهده كرد، فرمود:

برويد دهان‌هايتان را بشوييد و مضمضه كنيد. گفتند: از چه چيز دهانمان را بشوييم؟ فرمود: از طعنه‌اى كه به رفيق خود- صفيّه زديد، و بدانيد كه او راست گفت. [1]

صاحب تنقيح المقال مى‌گويد:

صفيّه عاقلى از عقلاى زنان بود. [2]

عايشه‌

عايشه، دختر خليفه اول، از خاندان تيم قريش بود. مادرش ام رومان نام داشت و در سال چهارم بعثت در مكه متولد شد.

كنيه او «ام عبدالله» بود- به نام عبدالله بن زبير فرزند خواهرش اسماء- پيامبر بعد از وفات خديجه، در حالى كه او شش يا هفت ساله بود اورابه عقد خوددرآورد و بعد از هجرت، وقتى كه نه سال او تمام شد- او را به خانه خود برد. عايشه با مادر و خواهرش كمى بعد از هجرت پيامبر، به مدينه هجرت كرد. او يكى از زنان باهوش، خطيب، فصيح، بليغ و حافظ حديث بود و در كتب اهل سنت حدود دو هزار و دويست و ده حديث از او روايت شده است و مردان و زنان بسيارى از او حديث شنيده و نقل كرده‌اند. سخنرانى‌هاى او در مكه و بصره در تشجيع مردم براى شركت در جنگ جمل و اثرات شگفت آور آنها، گواه بر بلاغت و فصاحت فوق‌

[1] - طبقات، ابن سعد، ج 8، ص 128

[2] - تنقيح المقال، ج 3، فصل النسا، ص 81