او همراز و همراه عايشه بود، سوره تحريم در مذمت و تهديد حفصه و عايشه نازل شد؛ چرا كه آن دو پيامبر را آزردند و او را واداشتند تاخود را از حلال خدا محروم سازد و حفصه نيز راز رسول خدا رابراى عايشه افشا كرد.

ابن عباس گويد: از عمر سؤال كردم: دو زن كه با هم عليه پيامبر همدست و همراه شدند (و سوره تحريم در مورد آنان نازل شد) كدامين زنان بودند؟

هنوز كلامم تمام نشده بود كه عمر جواب داد: عايشه و حفصه. [1]

حفصه بعد از رحلت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نيز همراه عايشه بود. ابن ابى الحديد مى نويسد:

وقتى عايشه تصميم گرفت براى تهيه مقدمات جنگ با امام على عليه السلام به بصره برود، براى حفصه پيام فرستاد و او را به همراهى با خود فراخواند. حفصه تصميم به همراهى با او گرفت و بار سفر بست. اين خبر به برادرش عبدالله بن عمر رسيد و او خواهرش را از اين سفر بازداشت. حفصه بارها را به زمين گذاشت و از جنگ با امير المؤمنين على عليه السلام منصرف شد. [2]

شيخ مفيد مى‌نويسد: وقتى خبر فرود آمدن حضرت على عليه السلام در ذى‌قار به عايشه رسيد، نامه اى به حفصه نوشت:

ما در بصره فرود آمده ايم و على در ذى قار است و گردنش چنان شكسته شده است كه گويى تخم مرغى را به كوه صفا كوبيده باشند و چون شتر سرخ موى، محاصره شده است كه اگر قدمى پيش گذارد، دشنه به گلويش فرو برند و اگر قدمى به عقب بردارد از پشت پاهايش را قطع كنند.

[1] - صحيح بخارى، به شرح كرمانى، ج 18، ص 158

[2] - شرح ابن ابى الحديد، ج 6، ص 225