چرا براى راضى كردن همسران خود حلال خدا را بر خود حرام كرده است و پيامبر را موظف كرد كه با دادن كفاره قسم خود را بشكند:

اى پيامبر! چرا آنچه را كه خدا بر تو روا داشته، براى به دست آوردن رضايت همسرانت، برخود حرام مى كنى؟ در حالى كه خداوند آمرزنده و مهربان است. خداوندراه‌گشودن سوگند هايتان را بر شما مقرر داشته و خداوند سرور شما و دانا و حكيم است. [1]

در آيات بعد با لحن تندى عايشه و حفصه را توبيخ و تهديد مى كند:

اگر شمادونفر به سوى خدا بازگشتيد و توبه نموديد (اميد است خدا دل‌هايتان را از انحراف به استقامت برگرداند چون)، بى شك دل‌هاى شما منحرف گشته است. اگر شما عليه او پشت به پشت يكديگر دهيد، همانا خداوند سرور اوست و جبرئيل و صالح مؤمنان و فرشتگان ياور و پشتيبان اويند. اميد است كه اگر شما را طلاق دهد، خدايش در عوض زنانى بهتر از شما به او تزويج كند، بانوانى مسلمان، با ايمان، فروتن، توبه كننده، خداپرست، راهرو حق (يا روزه دار) و تفكر كننده در مخلوقات از دوشيزگان يا زنان بيوه. [2]

تهمت بر ماريه‌

اين بانوى بزرگوار كه مورد قهر، كينه و تنفّر بعضى از همسران رسول خدا صلى الله عليه و آله بود، مورد اتهام قرار گرفت و شايع شد كه فرزندش از پيامبر نيست.

ابن ابى الحديد مى نويسد:

براى ماريه نيز واقعه ناگوارى اتفاق افتاد (و به او اتهام زدند. ماريه را به داشتن‌

[1] - تحريم، آيۀ 1-2

[2] - همان، آيۀ 4-5