جز به خاطر امامت نبوده است. از اين رو، اگر خبر سلامتى امام حسين عليه السلام را مى شنيد شهادت فرزندانش بر او آسان مى گشت و اين، بيانگر قدر و منزلت والاى آن بانوست. [1]

از طرف ديگر، اهل بيت نيز نسبت به اين بانو توجه خاصى داشتند.

زينب كبرى (س) هر عيد به ديدن او مى آمد و وقتى از سفر كربلا بازگشت به ديدار او رفت و شهادت فرزندانش را به او تسليت گفت. [2]

اين بانو بعد از امام على عليه السلام ساليانى چند زندگى كرد و بعد از او با كسى ازدواج نكرد. [3]

امّ البنين كه شاعر و سخن پرداز بود، پس از شهادت امام حسين عليه السلام و يارانش در كربلا، هر روز دست عبيداللّه فرزند عبّاس را مى گرفت و به بقيع مى رفت و براى شهيدان كربلا گريه و زارى كرده، نوحه هاى جانسوزى مى خواند كه هر شنونده‌اى را به گريه وامى داشت. [4]

اسماء بنت عُمَيس‌

اسماء دختر عُمَيس از زنان مؤمن و گرانقدرى است كه نام او به نيكى در تاريخ اسلام مى‌درخشد. او از اولين ايمان آورندگان به پيامبر صلى الله عليه و آله بود و در همان اوايل بعثت، قبل از اين‌كه رسول خدا صلى الله عليه و آله به خانه ارقم برود و

[1] - تنقيح المقال، ج 3، ص 70، فصل النساء

[2] - العبّاس، ص 72

[3] - همان

[4] - اعيان الشيعه، ج 8، ص 389