آنجا را پايگاه خود قرار دهد، به حضرتش ايمان آورد. [1]

اسماء خواهر ميمونه (امّ المؤمنين) بود. او جزو زنان صحابى بود كه پيامبر آنان را «خواهران مؤمن» ناميد و تعداد آنها را نه يا ده نفر شمرده اند. [2] نه نفر يا به قول ديگر هشت نفر از آنان از يك مادر به نام هند بودند كه از جمله آنها مى توان ميمونه همسر پيامبر، ام الفضل همسر عباس، سلمى بنت عُمَيس همسر حمزه و اسماء همسر جعفر را نام برد و به همين جهت پيامبر در مورد هند (مادر اين بانوان) فرمود: او از حيث دامادهايش گرامى ترين مردم است (يعنى گرامى ترين دامادها را دارد). [3]

امام باقر عليه السلام فرمود:

خداوند خواهران بهشتى را رحمت كند، سپس آنها را چنين برشمرد: اسماء بنت عميس همسر جعفر، سلمى بنت عميس همسر حمزه، پنج زن از بنى هلال به نامهاى: ميمونه دختر حارث همسر رسول خدا (ص)، امّ الفضل همسر عباس، غميصا مادر خالد بن وليد، عزت همسر حجاج بن غلاظ و حميده كه فرزند نداشت. [4]

اين بانو همراه شوهرش، جعفر ابن ابى طالب و تعدادى از مسلمانان، به حبشه مهاجرت كرد و در سال هفتم هجرى، هنگام فتح خيبر، از حبشه برگشت. پس از بازگشت از حبشه، روزى عمر به او گفت:

[1] - اعيان الشيعه، ج 3، ص 306

[2] - آنها از جانب پدر، مادر و يا پدر مادر خواهر بودند

[3] - اعيان الشيعه، ج 3، ص 306

[4] - خصال، شيخ صدوق، باب هفتگانه، حديث 43