(انَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرُجْ انّى‌ لَكَ مِنَ النَّاصِحينَ) [1]

اشراف و مهتران شهر در كار تو شورا مى كنند كه تو را به قتل برسانند، پس از شهر بيرون رو كه من از خير خواهان تو هستم.

حضرت على عليه السلام به او چنين پيام فرستاد:

«فَمَنْ يَقْتُلُ النَّاكِثينَ وَ الْقاسِطينَ وَ الْمارِقينَ وَ انَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنى‌ وَ بَيْنَهُمْ وَ اللَّهُ بالِغُ امْرِهِ» [2]

اين سخن پيامى بود براى اسماء كه ناراحت مباش، آنها موفق نخواهند شد، چون پيامبر صلى الله عليه و آله به من خبر داده كه درآينده پيمان شكنان، ستمگران و منحرفان به دست من به هلاكت خواهند رسيد و اگر قرار باشد آنها در اين توطئه موفق شوند و مرا بكشند، پس چه كسى آنها را خواهد كشت.

ج- خدمتگزار و غمخوار زهرا عليها السلام‌

اين بانو از دوستداران و ارادتمندان فاطمه زهرا عليها السلام بود. نقل شده كه در شب زفاف حضرت زهرا عليها السلام، پيامبر دستور داد كه زنان، مجلس را خلوت كنند. همه زنان از منزل خارج شدند. حضرت متوجه حضور يك نفر شد. از او پرسيد: كيستى؟ اسماء خود را معرفى كرد و در توجيه‌

[1] - قصص، آيۀ 20. اين آيۀ شريفه كلامى است كه مؤمن آل فرعون وقتى از توطئۀ قتل موسى توسط فرعونيان آگاه شد به حضرت موسى گفت و بدين وسيله به او خبر داد و به خارج شدن از شهر تشويق كرد. جالب اين‌كه اسما در اين‌جا پيام خود را با انتخاب آيه اى مناسب مى رساند تا حكومتيان متوجه نشوند و او بتواند همچنان در مقر حكومت به انجام وظيفه بپردازد

[2] - رياحين الشريعه، ج 2، ص 308. اجمال اين ماجرا در شرح ابن ابى الحديد، ج 13، ص 301-303 آمده است