و باطل اوج گرفت و در نصف روز مردان جبهه حق به خاك و خون غلطيدند. عصر عاشورا مأموريت اصلى حضرت زينب عليها السلام شروع شد.

لشكر ابن زياد خيمه ها را به آتش كشيدند. اين بانوى بزرگوار، به امر امام زمانش، زنان و كودكانِ آواره و بى سرپرست را در خيمه نيم سوخته اى جمع كرد و به پاسدارى از آنها، شام غريبان را به صبح آورد.

باطلوع آفتاب يازدهم محرم، زمان حركت كاروان اسرا فرا رسيد.

زينب نپذيرفت كه كوفيان بى‌شرم، اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله را بر شتران سوار نمايند و از آنها خواست كه كنار روند. سپس اهل بيت با كمكِ يكديگر بر شتران بى جهاز و محمل سوار شدند و تعدادى نيز كه شتر نداشتند پياده به راه افتادند. [1]

د- كوفه‌

هنگام ورود كاروان اسرا به كوفه، مردم براى تماشا جمع شده بودند. اهل كوفه به اطفال امام حسين عليه السلام خرما و گردو دادند. امّ كلثوم آنها را از دست اطفال گرفت و بر زمين ريخت و فرياد زد:

اى اهل كوفه! صدقه بر ما حرام است. [2]

زنان كوفه با ديدن اين منظره گريان شدند. امام سجاد عليه السلام فرمود:

اگر اين زنان بر ما گريه مى كنند، پس چه كسى افراد ما را كشته است!؟

زينب سلام الله عليها، كه از هر زمان و مكان براى ابلاغ پيام شهيدان‌

[1] - همان، ص 34-35

[2] - ترجمه مقتل ابومخنف، ص 151