حضرت زينب عليها السلام عرض كرد: «آنچه مى بينى تو را به بى تابى واندارد. به خدا قسم اين عهدى است از رسول خدا صلى الله عليه و آله با جد و پدر و عمويت.» [1]

ك- رضا به قضاى الهى

اين بانو از آن چنان مقامى در زمينه «رضا» برخوردار بود كه با وجود عظمتِ مصيبتِ عاشورا و مصائب اسارت، وقتى ابن زياد پرسيد:

رفتار خدا را با اهل بيت خود چگونه ديدى؟ فرمود:

«ما رَأَيْتُ الَّا جَميلًا» جز خوبى و زيبايى نديدم.

همچنين در مجلس يزيد ملعون درضمن خطبه چنين فرمود:

حمد و سپاس خداى را كه پروردگار دو جهان است او كه اوّل و آغاز كار ما را به سعادت و نيكبختى و آخر كار ما را به شهادت و رحمت ختم كرد. [2]

در كتاب خصايص حسينيه آمده است كه وقتى خيمه ها را آتش زدند، حضرت زينب عليها السلام خود را آماده كرده بود كه اگر مشيّت الهى بر سوختن آنهاست- همچنان كه بر شهادت امام حسين عليه السلام بود- در خيمه بماند تا مشيّت خدا جارى شود، از اين رو براى كسب تكليف از امام زمان خود سؤال كرد:

فرزند برادر چه كنيم؟ امام سجاد عليه السلام فرمود: خود را نجات دهيد. [3]

[1] - زينب، ص 36

[2] - زينب كبرى، فيض الاسلام، ص 169، زينب، ص 58

[3] - زينب، ص 30