ل- شجاعت‌

شجاعت حضرت زينب كبرى‌ سلام الله عليها همچون ديگر فضايل او درخشان و تابنده بود. آن حضرت در حالى كه عزيزترين نزديكانش در نصف روز شهيد شده بودند و منزل به منزل همراه با زنان و كودكان خاندان رسالت به اسيرى رفته بود، شجاعانه و پر صلابت و با بى‌اعتنايى خاصى به مجلس عبيداللّه وارد شد. و براى تحقير ابن زياد، جواب او را نداد و بدون اين‌كه از او اجازه بگيرد، نشست. با شجاعت تمام چنان خطبه‌اى خواند كه هيچ مرد شجاعى در آن زمان و مكان، قدرت گفتن حتّى بعضى از جملات آن را نداشت. در شام نيز به مجلس يزيد وارد شد و آن خطبه آتشين را خواند و بساط حكومت يزيديان را متزلزل ساخت.

در آن مجلس، وقتى، مردى شامى از يزيد ملعون خواست كه دختر امام حسين عليه السلام را به عنوان «كنيز» به او ببخشد، بر سر مرد شامى فرياد كشيد كه:

(با اين درخواست نابجايت) پستى ورزيدى، خداوند اين دختر را نه براى تو قرار داده و نه براى امير تو! يزيد از اين جمله خشمگين شده، گفت: «به خدا قسم جاريه قرار دادن اين دختر براى من آسان است و اگر بخواهم، اين كار را مى كنم.» حضرت زينب سلام الله عليها فرمودند: به خدا قسم حق چنين كارى را ندارى مگر از دين ما خارج شده و ديانت ديگرى را انتخاب كنى!