نايل شوند و از نسل فاطمه بنت الحسين عليه السلام جز اين افراد كسى باقى نمانده بود. [1]

و- بلاغت و سخنورى

از خصوصيت بارز اهل بيت عليهم السلام بلاغت آنهاست. آن مبلغان احكام الهى، بلاغت و فصاحت را به عنوان ابزارى در خدمت تبليغ گرفتند و از اين ابزار بهترين استفاده راكردند.

بانو فاطمه نيز در بلاغت و سخنورى همچون ديگر اهل بيت سرآمد عصر خويش بود. پس از خطبه عمه اش زينب عليهما السلام در كوفه با صداى رسا فرمود:

سپاس براى خدا، سپاسى به شماره ريگ‌ها و سنگ‌ها و هموزن آنچه از روى زمين تا عرش اوست. او را حمد مى كنم و به او ايمان دارم و توكّلم به اوست. شهادت مى دهم كه خدا يكى است و شريكى براى او نيست و محمد صلى اللّهُ عَليهِ وَ الِه بنده و پيامبر اوست. گواهى مى‌دهم كه فرزندان او رادر كنار فرات سر بريدند، بى‌آن‌كه خونى از آنان طلبكار باشند و خونخواهى كنند. پروردگارا به تو پناه مى برم از اينكه به ذات مقدس تو دروغ و افتراببنديم يا برخلاف آنچه به پيامبرت دستور فرمودى كه: از مردم براى وصى خود على بن ابى طالب بيعت بگيرد، سخنى بگويم. همان على بن ابى طالب كه حقش را غصب كردند و او رابى گناه كشتند چنان كه ديروز نيز گروهى كه با زبان مسلمان و در دل كافر بودند، فرزند او را در كربلا شهيد كردند. نابود باد قومى كه در حيات و به وقت تسليم جان بر او ستم‌ها كردند،

[1] - پيرامون شناخت فرزندان و اصحاب امام حسين عليه السلام، مقرم، ص 166