بودى و در صفين بين دو صف قرار گرفتى و فرياد بر آوردى:

اى مردم! ايمان خود رامحكم نگهداريد كه اگر همه عالم گمراه شوند و شما به راه هدايت باشيد، زيانى به شما نمى رسد.

بهشت خانه اى است كه هر كس در آن ساكن شد از آن كوچ نكند و در آن اندوهگين نگردد. آن را به دنيايى كه سعادتش دوامى نداشته و غم‌ها و آلام آن پايانى ندارد، نفروشيد.

اى مردم! با بصيرت باشيد. معاويه، اراذل عرب را به سوى شما روانه كرده و بر قلب‌هاشان پرده افكنده است، به طورى كه نه ايمان را مى فهمند و نه حكمت را مى‌دانند. آنها را به سوى دنيا دعوت كرده و آنان اجابت نموده اند، و به سوى باطل خوانده و لبيك گفته اند.

خدارا! خدارا! اى بندگان! در مورد دين خدا. بپرهيزيد از اينكه مسؤليت را به دوش همديگر بيندازيد كه نتيجه اين كار گسستن حلقه اسلام، خاموش شدن نور ايمان، از بين رفتن سنت و ظاهر شدن باطل است.

اين هم، «بدر صغرى» و «عقبه» ديگرى است. اى گروه مهاجر و انصار! با بصيرت برگرفته از دين جنگ كنيد و بر تصميمتان استقامت ورزيد، گويا فرداى شما را مى بينم كه با اهل شام روبرو شده‌ايد و آنها را مانند چهار پايان عرعر كننده و قاطران فرياد كننده يافته ايد كه چون گاوان بول مى كنند و چون اسبان سرگين مى اندازند. [1]

د- بكاره هلاليه

بكاره هلاليه از زنان بزرگى بود كه در شجاعت، بى باكى، سخن‌

[1] - اعلام النسا، ج 3، ص 325-326