اين اوراق را شبانه خدمت امام ببر (كسى كه مدعى امامت بعد از حضرت صادق است) و روز بعد آنها را از حضرتش باز پس بگير. اگر ديدى كه مهرها شكسته نشده، مهر پنج كاغذ را بشكن و ببين به سؤالها جواب داده شده است يا نه. در صورتى كه بدون شكستن مهرها به سؤالات جواب داده بدان كه او امام است، پس اموال را خدمتش تحويل ده وگرنه اموال را برگردان.

در اين بين بانويى به نام شطيطه كه از زنان فاضل و شيعه نيشابور بود، يك درهم صحيح با يك تكه پارچه پنبه اى كه به دست خود رشته و بافته بود كه چهار درهم ارزش داشت، به محمدبن على نيشابورى تحويل داد تا به امام تقديم كندو گفت:

«انَّ اللَّهَ لا يَستَحْيى مِنَ الحَقِّ»

خداوند از حق حيا ندارد. [1]

محمدبن على مى‌گويد:

درهم و پارچه شطيطه را گرفتم و با بقيه اموال و سؤالات به مدينه آمدم و بر عبدالله افطح كه به عنوان امام معرفى شده بود، وارد شدم و او را امتحان كردم. ديدم او توانايى جواب دادن به سؤالات را ندارد. از او جدا شدم در حالى كه نگران و محزون بودم ولى گفتم: خدايا مرا به راه راست هدايت كن.

در اين حال نوجوانى به من گفت: آن كسى را كه مى‌خواهى اجابت كن. بعد مرا به خانه امام كاظم عليه السلام برد. وقتى امام كاظم عليه السلام مرا ديد، فرمود:

[1] - احتمالاً محمدبن على خواسته تحويل نگيرد و عذر آورده كه مقدارش كم است و من خجالت مى كشم و او جواب داده كه خداوند از حق حيا ندارد و تو هم نبايد در اداى حق اگر چه كم و ناچيز باشد حيا كنى