در اختيار گرفته و ابوبكر را به عنوان خليفه مسلمانان معرفى نمودند و در پى بيعت آنها با ابوبكر، انصار حاضر در سقيفه نيز با او بيعت كردند. بدين ترتيب، خليفه مسلمانان تعيين شد و گرفتن بيعت از ديگران ادامه يافت.

اهل بيت به بيعت با ابوبكر تن ندادند، بخصوص امام على عليه السلام كه خلافت را با استناد به فرمايش صريح پيامبر در غدير خُم و مناسبت هاى مختلف، حق مسلّم خود مى دانست. بعضى از اصحاب نيز به پيروى از امام بيعت نكردند.

بيعت نكردن حضرت على عليه السلام براى سردمداران سقيفه گران تمام شد.

و حتى موجب ايجاد سؤال و در پى آن روشن شدن اذهان مردم گرديد.

بدين سبب آنها تصميم گرفتند به هر صورت كه شده از امير مؤمنان على عليه السلام بيعت بگيرند.

تعدادى از جيره خواران طبقه حاكم به سر كردگى يكى از كارگردانان سقيفه، جهت احضار امام به مسجد و گرفتن بيعت، روانه‌خانه آن حضرت شدند.

سركرده آنان بانگ زد كه يا از منزل خارج شويد (و به مسجد براى بيعت بياييد) يا خانه را با هر كس در آن است آتش خواهم زد. به او گفتند:

در اين خانه فاطمه زهرا است گفت: «حتى اگر او هم باشد!» فاطمه زهرا عليها السلام بر در خانه ايستاد و گفت: قومى بدتر از شماسراغ ندارم كه اين گونه براى ديدن كسى آمده باشند. جنازه رسول خدا صلى الله عليه و آله را روى دست هاى ما نهاديد و خود براى بريدن جامه خلافت رفتيد، بدون آنكه در مورد ورود به خانه از ما اجازه بگيريد و حق ما را به ما برگردانيد. [1]

[1] - فاطمه زهرا، قزوينى، ص 302 به نقل از الامامة و السياسة، ج 1، ص 19