آورده و) تربيتم كردند» و اين كلام خدا كه فرمود: (ولا تصلّ على احد منهم مات ابداً ولاتقم على قبره)- و هر گز بر هيچ مرده‌اى از آنان نماز مگزار و بر سر قبرش- به دعا و زيارت- نايست!» و حال آنكه رسول خدا صلى الله عليه و آله قبر پدر و مادرش را زيارت مى كرد (اگر آنان مشرك بودند اين عمل از پيامبر سر نمى زد) و آيات ديگر كه دلالت بر ايمان آنان دارد و روايات در اين مورد متواتر معنوى است از جمله روايت پيامبر كه فرمود:

در اصلاب و رحم‌هاى پاكيزه بوده است. [1]

سخنان آمنه هنگام وفاتش دلالت بر ايمان او به توحيد و رسالت پيامبر دارد. وى درحالى كه در بستر مرگ افتاده بود، نگاهش به رسول خدا افتاد كه بازى مى كرد. در آن حال اشعارى به اين مضمون خواند:

اگر آنچه در خواب ديده‌ام صحيح باشد، پس تو همان پيامبر برگزيده بر بندگان خدا خواهى بود.

در مكه و غير آن، براى دعوت به توحيد و اسلام- دين پدر نيكوكارت ابراهيم- مبعوث مى‌شوى.

خداوند تو را از دوست داشتن و پرستش بتها به همراه مردم، باز داشته است.

سپس چنين ادامه داد: هر زنده اى مى ميرد و هر جديدى كهنه مى شود و هر بزرگى فانى مى‌شود و من، مى ميرم ولى نامم باقى خواهد بود، چرا كه فرزندى نيكو به جاى نهاده‌ام. [2]

[1] - تنقيح المقال، ج 3، فضل النساء، ص 70

[2] - درالمنثور فى طبقات ربات الخدور، زينب فواز العاملى، ص 16؛ رياحين الشريعه، ج 2، ص 387