هنوز چندماهى از ازدواج آمنه با عبدالله نگذشته بود كه وى به قصد تجارت به طرف شام سفر كرد و در برگشت از شام در بين راه بدرود حيات گفت و در مدينه مدفون شد.

غم از دست دادن شوهر بر اين بانو بسيار سنگين بود؛ ولى اميد او پس از خداوند، فرزندى بود كه در شكم داشت. با تولّد رسول خدا صلى الله عليه و آله، آمنه به تربيت و نگهدارى فرزند خود همت گماشت. رسول خدا در سنين كودكى بود كه مرگ مادر نيز فرا رسيد و اين بانوى گرامى ديده از جهان فرو بست.

فاطمه بنت اسد

فاطمه دختر اسد بن هاشم و تنها همسر ابوطالب (بزرگ قريش) بود. وى براى او شش فرزند آورد؛ چهار پسر به نام هاى طالب، عقيل، جعفر و على و دو دختر به نام هاى فاخته (ام هانى) و جمانه.

در هنگام ولادت پيامبر، فاطمه بنت اسد در خدمت آمنه بود.

وقتى حضرت رسول صلى الله عليه و آله به دنيا آمد، نورى پديدار شد كه شرق و غرب عالم را فراگرفت. آمنه و فاطمه از مشاهده اين نور متعجب شدند. ابوطالب كه آنها را در اين حالت يافت و جريان نور را شنيد، به فاطمه گفت:

مى خواهى ترا مژده اى دهم؟ آگاه باش. تو نيز در آينده پسرى به دنيا خواهى آورد كه «وصىّ» اين مولود خواهد بود. [1]

[1] - زندگانى حضرت اميرالمؤمنين، هاشم رسولى محلاتى، ج 1، ص 15؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج 1، ص 32، با دخل و تصرف