وقتى مرگ عبدالمطلب فرا رسيد، فرزندان خود را مخاطب ساخت و گفت:

كدام يك از شما كفالت محمد رابه عهده مى گيرد؟

آنها انتخاب را به پيامبر وا گذاردند و آن حضرت نيز ابوطالب را برگزيد. عبدالمطلب سفارشات لازم را نمود و محمد به خانه ابوطالب آمد و فاطمه بنت اسد خدمتكارى او را عهده دار شد. او تمام همت خويش را صرف كرد، تا به بهترين صورت از پيامبر مواظبت و مراقبت نمايد. امام صادق عليه السلام فرمود:

فاطمه از نيكوكارترين مردم نسبت به رسول خدا (ص) بود. [1]

پيامبر فرمود:

بااين‌كه فاطمه بنت اسد چند فرزند داشت، ولى آنها را گرسنه مى گذارد و مرا سير مى كرد؛ در حالى كه آنها برهنه بودند، مرا مى پوشاند و در حالى كه آنها غبار آلود و ژوليده بودند، مرا روغن مى زد (و نظيف مى كرد). به خاطر همين رعايت ها بود كه حضرت، او را مادر ناميد. [2]

محبت و فداكارى فاطمه- همسر ابوطالب- به پيامبر به حدّى بود كه بعد از وفات حضرت ابوطالب، پيامبر جاى خالى محبت او را احساس نمى كرد و فاطمه با محبت‌هايش اجازه نمى‌داد كه پيامبر فقدان محبت و پشتيبانى ابوطالب را احساس كند. هنگام وفات آن بانوى بزرگ، پيامبر احساس كرد كه گويا آن روز هم عمويش را از دست داده و هم فاطمه را

[1] - تنفيح المقال، مامقانى، ج 3، فصل النسا، ص 81

[2] - بحارالانوار، ج 35، ص 70