كودكى ديدم، در بزرگى نيز ببينم؟ [1]

محبّت ها و فداكارى هاى حليمه، هميشه مدّ نظر رسول خدا صلى الله عليه و آله بود.

پيامبر، هميشه درصدد جبران اين محبّت ها، و قدردانى از فداكارى هاى او بود پس از ازدواج پيامبر صلى الله عليه و آله با خديجه عليها السلام، روزى گذر حليمه به مكه افتاد و خدمت پيامبر رسيد. حضرت، او را احترام كرده ورداى خود رابراى او گسترانيد و خديجه، چهل گوسفند و يك شتر به او هديه كرد. [2]

در جنگ حُنين تعداد زيادى از زنان بنى سعد به اسارت درآمدند. بعد از آن، تعدادى ازسران بنى سعد خدمت پيامبر رسيده، و به آن بزرگوار اطلاع دادند كه در بين اسيران، خواهران، عمه ها و خاله هاى رضاعى شما هستند و او را به شفاعت طلبيدند و خواستند كه به خاطر خدمات آنان در دوران كودكى به آن بزرگوار، آنان را آزاد كند.

چون اسيران بين مجاهدان تقسيم شده بود، حضرت آنان را راهنمايى كرد كه در جمع مسلمانان در مسجد بر او وارد شوند و تقاضايشان را مطرح كنند و از او شفاعت بخواهند. آنان به دستور پيامبر عمل كردند و حضرت در جمع مسلمانان، ضمن آزاد كردن اسيرانى كه سهم خود و فرزندان عبدالمطلب بود، از مجاهدان تقاضا كرد اسيران بنى سعد را آزاد كنند و به كسانى كه اسيران را آزاد كنند وعده داد كه از غنيمت آينده به جاى هر اسير، شش نفر به آنان بدهد. بدين صورت آن بزرگوار،

[1] - بحارالانوار، ج 15، ص 346

[2] - اعيان الشيعه، ج 1، ص 219