نيكى‌هاى آنان را با جزاى خير پاسخ داد و قلب هاى آنان را به اسلام متمايل كرد. [1]

در همين جنگ، «شَيْماء» خواهر رضاعى پيامبر (دختر حليمه) اسير شد. وقتى به حضور پيامبر شرفياب شد وخود را معرفى كرد، حضرت رداى خود را براى وى پهن كرد و او را برآن نشاند و احترام كرد و در آخر بين ماندن با عزت و سرافرازى پيش پيامبر يا بازگشت با هدايا به قبيله مخير كرد؛ او بازگشت را اختيار كرد و حضرت ضمن بخشيدن غلام و كنيزى به او، او را به سوى قبيله اش روانه داشت. [2]

اينها نمونه هايى از قدردانى‌هاى پيامبر نسبت به خدمات و زحمات حليمه سعديّه بود.

ام ايمن‌

امّ ايْمَن، كنيز و آزاد شده رسول خدا بود. نامش بَرَكَه [3] و قبل از ولادت پيامبر، كنيز و خدمتگزار خانه عبدالله- پدر پيامبر- بود. بعد از بازگشت پيامبر از قبيله بنى سعد، اين كنيز نيكوكار، وظيفه خدمتگزارى و پرستارى پيامبر را عهده دار شد و تاسنين جوانى پيامبر، در خدمتگزارى نسبت به آن حضرت كوتاهى نكرد. در سفر آمنه و فرزندش به مدينه براى زيارت بستگان، او نيز همراه آنان بود و وقتى آمنه در اين سفر دار فانى را وداع گفت، ام ايمن پيامبر را به مكه آورد و به دستور عبدالمطلب، همچنان‌

[1] - مغازى واقدى، ج 2، ص 951-953

[2] - تاريخ پيامبر، آيتى، ص 554

[3] - اعيان الشيعه، ج 3، ص 475