عهده دار سرپرستى و خدمتگزارى پيامبر گرديد.

پيامبر پس از ازدواج با خديجه، ام ايمن را آزاد كرد، ولى او حتى پس از آزادى نيز از درگاه اين خانه كناره نگرفت و همچنان خدمتگزار اين خانواده ماند و پرستارى فرزندان خانواده را به عهده گرفت و حتى بعد از وفات پيامبر نيز در خدمت دخترش زهراى مرضيه عليها السلام بود. [1] او در همان سال‌هاى اول به پيامبر ايمان آورد و ابتدا به حبشه وسپس به مدينه هجرت كرد و از اولين مهاجران به مدينه بود و در آنجا با پيامبر بيعت كرد. [2]

ام ايمن بعد از آزادى ابتدا با «عبيد بن زيد بن حارث حبشى» ازدواج كرد و «ايمن» نتيجه اين ازدواج بود. ايمن كه از اصحاب رسول خدا به شمار مى رفت در مكّه به آن حضرت ايمان آورد و در زمره اوّلين مهاجران بود- شيخ طوسى او را در زمره هشت نفرى دانسته كه در احد صبر و پايدارى نمودند و از رسول خدا صلى الله عليه و آله دفاع كردند. [3]

ايمن، در جنگ «حُنين» در ركاب رسول خدا صلى الله عليه و آله بود، وهنگامى كه دشمن ناگهان هجوم آورد و بيشتر مسلمانان پا به فرار گذاشتند، او از معدود كسانى بود كه مقاومت كرد. او در اين جنگ، عاشقانه از پيامبر دفاع كرد و در نهايت به شهادت رسيد. [4]

دومين ازدواج امّ‌ايمن با «زيدبن حارثه» پسرخوانده پيامبر صلى الله عليه و آله بود و با اين ازدواج، صاحب فرزندى به نام اسامه گرديد.

[1] - بحارالانوار، ج 15، ص 116. رسالۀ توضيح الاشتباه والاشكال، محمدعلى ساروى، ص 71

[2] - رياحين الشريعه، ج 2، ص 327

[3] - اعيان الشيعه، ج 3، ص 522؛ رساله توضيح الاشتباه والاشكال، ص 71

[4] - همان