همگان روشن است.

آيةاللّه حائرى در طول عمر با بركت خود علاوه بر تأسيس حوزه، تربيت علما و دانشجويان، خدمات ديگرى نيز به جامعه اسلامى كرد: تأسيس بيمارستان فاطمى قم، احداث قبرستان نو، تعمير مدارس علمى از جمله مدرسه «دارالشفا»، بناء طبقه فوقانى مدرسه فيضيه، تأسيس كتابخانه مدرسه فيضيه و ... از جمله آنهاست. [1]

فقيه نامبرده همواره در فكر فقرا و مشكلات اجتماعى مسلمانان بود. از احوال بينوايان جويا مى‌شد به درماندگان كمك مى‌كرد و در هنگامه‌هاى سخت از آنان دستگيرى مى‌نمود. [2]

آيةاللّه حائرى در صحنه مبارزه‌

همچنان كه قبلًا اشاره شد مرجعيت آيةاللّه حائرى و تأسيس حوزه علميه قم، مصادف بود با روى كار آمدن رضاخان و توطئه‌هاى وى عليه اسلام، از جمله برداشتن حجاب بانوان. آيةاللّه حائرى پس از اطلاع از اين توطئه خائنانه، در مقابل رضاخان بپاخاست و به قدرى از اين موضوع نگران شد كه گفت:

«تا پاى جان بايد ايستاد و من مى‌ايستم. ناموس است، حجاب است، ضرورى دين و قرآن است.» [3]

وى با اينكه از شرارت و رذالت رضاخان اطلاع داشت، با كمال شجاعت، تلگرافى به وى مخابره كرد و اين عمل را مخالفت صريح با مذهب و قانون اسلام دانست و او را از انجام اين گونه اعمال ضداسلامى برحذر داشت. [4]

اين فقيه مبارز در برابر سياست متحدالشكل كردن لباس و برداشتن لباس روحانيون و هدم و تخريب مراكز دينى و حوزه‌هاى علميه، ايستاد و با تدبيرى صحيح، به مبارزه منفى‌

[1] - ريحانة‌الادب، ج 1، ص 67.

[2] - اعيان الشيعه، ج 8، ص 42.

[3] - فقهاى نامدار شيعه، ص 439.

[4] - همان، ص 438.