با اين سياست دشمن پرداخت.

روحانيون حوزه علميه نوپاى قم، تحت مديريت اين رادمرد بزرگ، براى درامان ماندن از حمله دژخيمان رضاشاه، روزها به دشتها و باغهاى اطراف قم پناه مى‌بردند و پس از [تشكيل‌] جلسات درس و بحث [در همانجا]، با فرا رسيدن تاريكى شب به اتاقهاى خود برمى‌گشتند. [1]

آيةاللّه حائرى در راستاى تأييد مخالفت حضرات آيات «سيد ابوالحسن اصفهانى» و «آيةاللّه نائينى» با سلطه دولت انگلستان و سرسپردگانش بر سرزمين اسلامى عراق، پس از تبعيد نامبردگان به ايران، به گرمى از آنان استقبال كرد و جلسات درس و بحث خود را در حوزه علميه، به ايشان واگذار نمود. [2]

آيةاللّه العظمى بروجردى‌

از ولادت تا زعامت‌

زعيم بزرگ اسلام آيةاللّه حاج آقا حسين طباطبايى بروجردى در سال 1292 ه. ق.

در «بروجرد» ديده به دنيا گشود. پس از گذراندن دوران كودكى و تحصيلات ابتدايى به تحصيل علوم دينى مشغول گرديد و در سن هجده سالگى براى تكميل تحصيلات، به اصفهان عزيمت كرد.

در حوزه اصفهان از اساتيدى همچون «حجةالاسلام ابُوالْمَعالى كَلْباسى» و «ميرزا جهانگير خان قشقايى» و ... استفاده‌هاى علمى برد و در ضمن، به تدريس علوم اسلامى نيز مشغول گرديد.

در سال 1318 قمرى پس از هشت سال توقف در حوزه اصفهان، در حالى كه به درجه اجتهاد رسيده‌بود، وارد حوزه نجف شد و سه سال از محضر «آية اللّه آخوند خراسانى» استفاده كرد و در رديف شاگردان مبرز آن استاد بزرگ قرار گرفت و در همان‌

[1] - فقهاى نامدار شيعه، ص 438.

[2] - گنجينۀ دانشمندان، ج 1، ص 217.