خاندان آل ابوطالب، در شرق و غرب عالم را به عهده گرفت. [1]

او به عنوان «اميرالحاج» نيز برگزيده شد و در دوران تصدى خود، به خوبى از عهده اين پست برآمد به نحوى كه همگان سپاسگزار تلاشها و محبتهاى او بودند. [2]

مكانت علمى و اجتماعى سيد از يك طرف و دقت و موشكافى او از طرف ديگر موجب شد كه منصب نظارت بر كار قاضيان و امور مظالم و دادرسى نيز به وى محول گردد و او بيش از سى سال در اين مسند به خوبى انجام وظيفه كرد. [3]

سيد مرتضى با داشتن مسؤوليتهاى علمى و اجتماعى، از خدمت به فقرا و مستمندان نيز غافل نبود و با توجه به امكانات مالى‌اش، خانواده‌هاى فقيرى را تحت پوشش داشت و مخفيانه به آنان كمك مى‌كرد و از حالشان باخبر مى‌گرديد. [4]

تلاشها و مجاهدتها

قرن چهارم هجرى را مى‌توان قرن شكوفايى و گسترش فرهنگ شيعى ناميد؛ چرا كه در اين قرن، چهار دولت شيعى در كشورهاى مختلف تشكيل شد، فاطميان در مصر، آل بويه در عراق و ايران، حمدانى‌ها در سوريه و زيدى‌ها در يمن دولت، تشكيل دادند. [5]

سيد مرتضى در چنين موقعيت حساس به سر مى‌برد. وى در راستاى پاسدارى از اسلام ناب محمدى (ص) و گسترش هر چه بيشتر فرهنگ شيعى، علاوه بر پذيرش مسؤوليتهايى كه ذكر شد، تلاشهاى فراوانى نيز در زمينه حفظ و گسترش معارف اسلامى نمود. او براى گسترش فقه شيعه و جواب منكران توحيد و رسالت و تقويت اسلام، كتابهاى متعددى را نوشت كه علامه امينى، نام 88 جلد آنها را در كتاب «الغدير» آورده‌است. [6]

[1] - الغدير، ج 4، ص 274.

[2] - همان، ص 275.

[3] - همان، ص 275.

[4] - همان، ص 268.

[5] - مجموعه ديدار با ابرار (سيد مرتضى پرچمدار علم و سياست)، محمود شريفى، ص 30-31، چاپ سازمان تبليغات.

[6] - الغدير، ج 4، ص 265-266.