همچون «تذكرة الفقها»، «قواعد الاحكام» و «مُختَلف» را به رشته تأليف درآورد و در زمينه اعتقادات، كتاب «كَشْفُ الْمُراد فى‌ شَرْحِ تَجريد الاعْتِقاد» را نوشت و كتاب «الْفَيْن» را كه حاوى دلائل متقن و استوار بر اثبات خلافت بلافصل اميرمؤمنان (ع) است، به جامعه عرضه كرد و از انحرافها و كج انديشى‌هاى موجود در اين زمينه پرده برداشت. [1]

اين عالم بزرگ در علوم مختلف اسلامى همچون فقه، اصول، تفسير، حديث، ادبيات و ... بيش از نود تأليف دارد كه بعضى از آنها به چاپ رسيده و در دسترس است. [2]

علامه حلّى پاسدار اسلام و ولايت بود. نقل كرده‌اند يكى ازمخالفان، كتابى در رد مذهب شيعه نوشته و در مجامع عمومى مى‌خواند و مردم را گمراه مى‌كرد. اين كتاب يك نسخه بيشتر نداشت و از ترس پاسخگويى علماى شيعه، آن را به كسى امانت نمى‌داد.

علامه در اين فكر بود كه چگونه به اين كتاب دسترسى پيدا كند و جواب مطالب آن را بدهد. سرانجام تصميم گرفت مدتى را به عنوان شاگرد، نزد صاحب اين كتاب درس بخواند. او اين برنامه را اجرا كرد و پس از مدتى رفت و آمد توانست تنها به مدت يك شب اين كتاب را به امانت بگيرد.

او كتاب را به خانه آورد و مشغول نسخه بردارى شد ولى با توجه به حجم كتاب، كار نسخه بردارى در آن شب تمام شدنى نبود. علامه تا نيمه شب مشغول به نوشتن بود كه درب خانه به صدا درآمد و مهمانى وارد خانه گشت. و فرمود: نوشتن را به من واگذار و تو بخواب و او نيز چنين كرد.

وقتى بيدار شد با كمال تعجب ديد، تمام مطالب كتاب نسخه‌بردارى شده و در پايان نسخه نام مقدس حضرت مهدى عليه السلام ثبت گرديده است. [3]

علامه حلّى در طول حيات خود پيوسته با انحرافها مبارزه كرد و با ارشاد فكرى جامعه به دفاع از حق پرداخت. «سلطان محمد خدا بنده» كه مذهب شافعى داشت براى‌

[1] - روضات الجنات، ج 2، ص 282.

[2] - همان، ص 271.

[3] - همان، ص 282.