گرديد. سرانجام او را با اتهامات واهى محكوم به قتل كردند و پس از قتل، جنازه‌اش را به دار آويخته، پس از سنگباران به آتش كشيدند. [1]

مقام علمى و اخلاقى‌

شهيد اول از لحاظ احاطه بر فقه، بعد از «محقق ثانى» رتبه اول را حائز بود و همگان بر تبحّر و برترى وى در قواعد و احكام فقه، اتفاق نظر داشتند. وى عالمى ماهر و فقيهى حديثدان و استادى مورد اعتماد بود.

همه فنون عقلى و نقلى را دارا و نسبت به مظاهر مادى بى‌رغبت بود. به عبادت اهميت زيادى مى‌داد و داراى مراتب عالى تقوا بود، اشعارى ناب مى‌سرود و در آن زمان كسى به پايه او نمى‌رسيد. [2]

او داراى قلمى روان و ذوقى لطيف در شعر و ادبيات بود، متجاوز از بيست كتاب و رساله در زمينه‌هاى فقه، حديث نوشت كه بعضى از آنها عبارتند از: «القواعد»، «الدروس»، «الّلُمعَةُ الدّمِشقيه»، «الّذِكْرى‌»، «الْارْبَعُونَ حَديثاً» و «الْمَجاميع». [3]

اين فقيه بزرگ نه تنها مرجع فكرى شيعيان بود بلكه علماى اهل سنت نيز به مجلس او رفت و آمد داشتند و با او بحث و مذاكره مى‌كردند. [4]

دفاع از اسلام‌

شهيد اول در زمان خود يكى از بزرگترين مدافعان اسلام و ولايت بود. اين عالم بزرگ در مقابل موج تبليغات مسموم دشمنان، عليه شيعه ايستادگى كرد و با قلم و بيان خود به گسترش فرهنگ اسلام و مكتب تشيّع پرداخت.

وى كتاب «اللمعة الدمشقية» را كه يكى از كتابهاى مهم فقهى شيعه است، در مدت‌

[1] - ريحانة الادب، ج 3، ص 278.

[2] - روضات الجنات، ج 7، ص 3، 4.

[3] - ريحانة الادب، ج 3، ص 277.

[4] - روضات الجنات، ج 7، ص 11.