عقيل (ع) و صحن مطهر آن را ساخت و در كنار «مسجد سهله» [1] ساختمانى جهت اسكان خدّام و استراحت زائران احداث كرد تا قداست و احترام مسجد محفوظ بماند. [2]

صاحب جواهر عنايت ويژه‌اى به «مسجد سهله» داشت و سنت رفتن شبهاى چهارشنبه به اين مسجد، توسط وى پايه ريزى شد. چرا كه او به همراه شاگردانش هر شب چهارشنبه از نجف حركت مى‌كردند و در مسجد سهله به عبادت خدا مى‌پرداختند. [3]

از آنجا كه پيشرفت مادى و معنوى جامعه در گرو تربيت صحيح دانش‌پژوهان است، اين فقيه بزرگ، بيش از هر كار تلاش خود را صرف تربيت صحيح دانشجويان حوزه‌هاى علمى كرد و گروه زيادى از بزرگان فقه، در مكتب وى تربيت يافتند. بعضى از شاگردان معروف وى عبارتنداز: 1- ميرزا حبيب اللّه رشتى 2- شيخ جعفر شوشترى 3- شيخ محمدحسن آل ياسين 4- شيخ حسن مامقانى 5- حاج ميرزا حسين بن ميرزا خليل تهرانى. [4]

صاحب جواهر و مسأله ولايت فقيه‌

صاحب جواهر در مباحث فقهى خود در راستاى لزوم حفظ اسلام در دوران غيبت، مسأله ولايت فقيه را مطرح كرد و به تبيين و استحكام پايه‌هاى علمى آن پرداخت. اين فقيه ژرف انديش با استدلالهاى علمى و بيان روايات در اين زمينه، موضوع ولايت فقيه را اثبات كرد و قائل به عموميت آن يعنى اثبات تمام اختياراتى كه امام معصوم (ع) در زمان ظهور دارد، براى فقيه جامع‌الشرايط در زمان غيبت شد.

او در اين زمينه مى‌گويد:

«... در هر تقدير اقامه حدود و اجراى دستورات اسلام (در زمان غيبت) لازم است زيرا نيابت و

[1] - مسجدى مقدس در كوفه (معجم البلدان، ج 3، ص 290.)

[2] - مقدمۀ جواهر، ص 21.

[3] - همان.

[4] - همان، ص 18.