گرديد و مذاكراتى علمى با وى به عمل آورد. [1]

«سيد محمد مجاهد» در همان برخوردهاى اوليه به هوش و استعداد فوق‌العاده وى پى برد. به همين جهت از پدرش خواست كه «شيخ مرتضى» در عراق بماند و به تحصيل ادامه دهد.

شيخ انصارى مدت چهارسال در كربلا ماند و از محضر فقيه نامبرده و «شريف‌العلماء» بهره‌هاى علمى فراوانى برد. تا اينكه شهر كربلا را ناامنى فراگرفت و شيخ انصارى به همراه ديگر دانشجويان علوم دينى راهى «كاظمين» شد و پس از مدتى اقامت در «كاظمين» به زادگاهش بازگشت. [2]

از ميان رفتن امنيت حوزه كربلا و عدم وجود حوزه عالى در ايران، باعث نگرانى اين عالم جوان گرديد؛ چرا كه او تشنه علم بود و كمتر درسى مى‌توانست عطش علمى او را رفع كند. به همين جهت مجدداً به عراق بازگشت و پس از مدتى براى حضور در درس «شريف‌العلما» به نجف رفت.

شيخ انصارى مدت دو سال در نجف ماند و از محضر فقها و مدرسان عالى‌مقام اين حوزه نيزبهره‌هايى برد. سپس به قصد زيارت مرقد مطهر حضرت رضا (ع) به ايران سفر كرد و در مسير، به قصد ديدار با فقيه بزرگ «حاج ملا مهدى نراقى» راهى كاشان شد. [3]

جاذبه علمى «محقق نراقى» و علاقه‌اى كه شيخ انصارى به درس و بحث داشت سبب شد كه مدت سه سال در كاشان مانده به تدريس و تأليف و مذاكرات علمى با محقق نامبرده بپردازد. وى به قدرى مورد توجه «محقق نراقى» قرار گرفت كه اين فقيه بزرگ درباره او گفت: «من با پنجاه مجتهد برخورد كرده‌ام اما هيچيك را مانند شيخ انصارى‌نيافته‌ام. [4]

شيخ انصارى پس از مدتى توقف در ايران، در سال 1249 ه. ق. در دوران رياست‌

[1] - ريحانة‌الادب، ج 1، ص 190.

[2] - همان.

[3] - اعيان الشيعه، ج 10، ص 118.

[4] - همان.