(... يا مَرْيَمُ انَّ اللَّهَ اصْطَفئكِ وَ طَهَّرَكِ وَاصْطَفئكِ عَلى‌ نِساءِ الْعالَمينَ) [1]

اى مريم! خداوند تو را برگزيده و پاك ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است.

او در محيطى سالم، جوّى آكنده از معنويت و صدق و صفا پرورش يافت و براى پيوند با خدا در بيت‌المقدس منزل نمود و محراب عبادت را بر حضور در مجامع عمومى ترجيح داد و انزوا و عزلت گزيد. [2]او در خودسازى و پيوند با محبوب يگانه به‌حدى رسيد كه‌از غذا و نعمتهاى بهشتى بهره مى‌گرفت. [3]فرشتگان با وى سخن مى‌گفتند. [4]روزى جبرئيل امين در شكل بشر بر وى ظاهر شد و داشتن پسرى‌را بر وى بشارت داد. [5] او سرانجام از خانواده‌اش جدا شد و به مكانى دور پناه برد تا فرزندى چون حضرت عيسى عليه السلام را به دنيا آورد:

(فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهِ مَكاناً قَصيّاً) [6]

پس [مريم‌] به او [عيسى‌] آبستن شد و با او به مكان دورافتاده‌اى پناه جُست.

حضرت مريم عليه السلام با عزلت و گوشه‌گيرى از مردم ثابت كرد كه او نيز چون ديگر برگزيدگان الهى به خداوند متّكى است نه به مردم. زيرا اين انزوا، به جاى مردم، شخص را به خداى سبحان متكى مى‌سازد، محبت و ستايش خداوند را جايگزين محبّت مردم مى‌كند. [7]

حضرت ابراهيم خليل عليه السلام‌

او در استحكام پايه‌هاى توحيد، مبارزه با شرك و بت‌پرستى، برائت از كفار و مشركان، حتى نزديكان مشرك خود آزر، بناى كعبه و توجه دادن مردم به آن، ايستادگى در مقابل آزار و اذيت كفار، هجرت، فداكارى و ... بهترين الگوست.

[1] - آل عمران (3)، آيۀ 42.

[2] - مريم (19)، آيۀ 22.

[3] - آل عمران (3)، آيۀ 37.

[4] - همان، آيات 42-45.

[5] - مريم (19)، آيۀ 17-19.

[6] - همان، آيه 22.

[7] - پژوهشى در جلوه‌هاى هنرى داستانهاى قرآن، محمود بستانى، ج 1، ص 524.