اين آيه و همانند آن به ما اميد مى‌دهد كه جامعه انسانى و اسلامى از رگه‌هاى ظلمت ظلم و بيداد مى‌گذرد و به سپيده پيروزى مى‌رسد. حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد:

«فَلا تَطْمَعُوا فى غَيْرِ مُقْبِلٍ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ مُدْبِرٍ فَانَّ الْمُدْبِرَ عَسى‌ انْ تَزِلَّ بِهِ احْدى‌ قائِمَتَيْهِ وَ تَثْبُتَ الْاخْرى‌ وَ تَرْجِعا حَتَّى تَثْبُتا جَميعاً» (1)

هرگز به جريانى كه روى نياورده طمع نورزيد و از جريانى كه رو به افول نهاده نوميد نشويد.

بساكه همان جريان پشت كرده، تنها پايش لغزيده باشد و پاى ديگر چنان پايدارى ورزد تا هر دو باز گردند و در كنار هم ثبات يابند.

و نيز مى‌فرمايد:

«لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيا عَلَيْنا بَعْدَ شِماسِها عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلى‌ وَلَدِها» (2)

دنيا از پس دورانى سركشى با ما مهربانى كند چون شتر چموش با فرزند خود.

سپس اين آيه را تلاوت فرمود:

(وَ نُريدُ انْ نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِى الْارْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ ائِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ) (3)

ما مى‌خواهيم بر مستضعفان زمين منّت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان زمين قرار دهيم.

--------------------

(1)- نهج البلاغه، خطبۀ 100، ص 146.

(2) - همان، حكمت 209، ص 506.

(3) - قصص (28)، آيۀ 5.