درس دهم

حوادث تاريخى در آيينه قرآن و نهج‌البلاغه [1]

قرآن كريم و نهج‌البلاغه حوادث زياد و مهمى را بازگو مى‌كنند و از هر كدام نتايج خاصّى مى‌گيرند. رويدادهايى كه قرآن به نقل آنها مى‌پردازد داراى ابعاد گسترده و به وسعت صفات زشت و زيباى انسان است؛ برخى در ارتباط با مسائل اخلاقى است، برخى مربوط به سياست و حكومت و برخى ديگر در بُعد مالى و براى نشان دادن طمع كاذب انسان است و ... بدين دليل اين حوادث بسان افسانه‌ها و قصّه‌هاى كهن گذشتگان نيستند بلكه هر كدام حاوى مطالب بسيار ارزنده‌اى هستند كه بايد آنها را فرا گرفت و به آنها عمل كرد. امّا اين كار زمانى امكان‌پذير است كه انسان با ديده بصيرت و شناخت عميق بدانها بنگرد، در انگيزه و عوامل پيدايش و جوّ حاكم بر جامعه‌اى كه حادثه در آن به‌وقوع پيوسته دقيق شود و پيامدهاى آن را دنبال كند. ما در اين رهگذر به برخى از رويدادهاى مهمّ و عبرت‌آموز مى‌پردازيم.

1- فرورفتن قارون در زمين‌

نابودى قارون و فرورفتن او در زمين از حوادث شگفت‌انگيز و غير عادى است كه در تاريخ رخ داده است، قرآن مقدّمات، عوامل، فلسفه و آثار اين هلاكت بى‌سابقه را تبيين مى‌كند و ما آن را به اختصار بازگو مى‌كنيم. [1]

قارون، نخست‌از پيروان حضرت موسى‌ عليه السلام بود و پس‌از مدّتى‌از دين وى برگشت. [2]او از قدرت و فراست زيادى برخوردار بود و ثروت انبوه و گنجينه‌هاى فراوانى داشت كه‌

[1] - براى توضيح بيشتر ر. ك: الميزان، ج 16، ص 108-126.

[2] - التفسير المبين، محمدجواد مغنيه، ص 517.