حضرت على عليه السلام، يگانه مدافع پيامبر صلى الله عليه و آله‌

(براى مطالعه

در جنگ احد نيز نقش امير المؤمنين عليه السلام را بايد در دو مرحله- پيروزى و شكست مسلمانان- جستجو كرد.

* مرحله پيروزى: در اين مرحله، پيروزى سپاه اسلام و فرار مشركين به دست آن حضرت انجام گرفت. پس از اينكه طلحة بن ابى طلحه اولين پرچمدار قريش با ضربات امام عليه السلام از پاى درآمد، پرچمداران ديگر يكى پس از ديگرى- تا نه نفر پرچم را به دست گرفتند و همگى با شمشير مولاى متّقيّان على عليه السلام به قتل رسيدند. با كشته شدن پرچمداران، ارتش قريش پا به فرار گذاشت. [1]

* مرحله شكست: به علّت سرپيچى بيشتر كمانداران تنگهِ «عَيْنَين» از دستور پيامبر صلى الله عليه و آله و رها كردن آن، خالد بن وليد با سواره نظامش كوه را دور زد و از تنگه بر مسلمانان فرود آمد. بر اثر ضربات غافلگيرانه و كوبنده دشمن- در اين مرحله از جنگ- هفتاد نفر ازمسلمانان به شهادت رسيده و بقيه- جز چند نفر پا به فرار گذاشتند.

بزرگترين نقش حضرت على عليه السلام در اين مرحله، حفاظت و دفاع از وجود مقدّس رسول گرامى صلى الله عليه و آله بود.

آن حضرت- در شرايطى كه بجز عدّه‌اى معدود بقيه مسلمانان، سعى در حفظ جان خود و فرار از ميدان نبرد داشتند و وجود مقدّس پيامبر صلى الله عليه و آله از هر طرف مورد هجوم ارتش قريش قرار گرفته بود- با حمله به سپاه دشمن، ضمن جلوگيرى از پيشروى آنان، دسته هايى كه قصد نزديك شدن و ضربه زدن به پيامبر صلى الله عليه و آله را داشتند از دم شمشير مى‌گذرانيد.

فداكارى امير مؤمنان عليه السلام آنچنان ارزنده بود كه جبرئيل آن را به رسول خدا صلى الله عليه و آله تبريك گفت، و پيامبر صلى الله عليه و آله با بيان اين جمله كه «عَلِىُ مِنّى وَ انَا مِنْ عَلِىٍ» على از من است و من از على هستم، فداكارى او را ارج نهاد و با شنيده شدن اين نداى غيبى «لا سَيْفَ الّاذُوالفَقارِ وَ لا فَتى الّا عَلِىُّ» ديگران نيز به عظمت اين فداكارى پى بردند. [2]

[1] - بحارالانوار، ج20، ص51-50 و الصحيح من سيرة النبى صلى الله عليه و آله ، ج 4، ص218-213

[2] - مراجعه شود به تاريخ طبرى، ج2، ص514، كامل ابن اثير، ج2، ص154، و شرح ابن الحديد، ج14، ص250 با اندكى اختلاف