گرامى صلى الله عليه و آله كه در سه مرحله اين نبرد، درباره آن حضرت فرمود، اكتفا مى‌كنيم.

* هنگام عزيمت على عليه السلام به ميدان فرمود: «خدايا! در روز بدر «عُبَيْدَه» و در احد «حَمْزَه» را از من گرفتى، اكنون على عليه السلام را از آسيب حفظ فرما.» سپس اين آيه را خواند. «ربِّ لاتَذَرنى فَرْداً وَ انْتَ خَيْرُ الْوارثينَ» [1]

* هنگام رويارويى با عمرو فرمود:

«بَرَزَ الْايمانُ كُلُّه الَى الشِّركِ كلِّهِ»

دو مظهر كامل ايمان و شرك روبه رو شدند. [2]

* پس از مراجعت پيروزمندانه وى فرمود:

«لَوْ وُزِنَ الْيَومُ عَمَلُكَ بِعَمَلِ امَّةِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله لَرَجَعَ عَمَلُكَ بِعَمَلِهِمْ »

اگر عمل امروز تو با اعمال تو با اعمال (پسنديده همه امّت محمّد صلى الله عليه و آله مقايسه شود (بى ترديد بر آنها برترى خواهد داشت. [3]

حضرت على عليه السلام فاتح خيبر

(براى مطالعه

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله «خَيْبَر» مركز يهوديان را محاصره كرد. در ابتداى اين غزوه على عليه السلام به خاطر چشم درد، از جنگ ناتوان بود. از اين جهت رسول گرامى صلى الله عليه و آله پرچم را به دو تن از مسلمانان داد، ولى آن دو هر كدام پس از ديگرى بدون كسب پيروزى، بازگشتند.

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: پرچم از آن اينان نبود، على عليه السلام را بياوريد! به عرض رسيد: او درد چشم دارد. فرمود: او را بياوريد، او مردى است كه خدا و پيامبرش را دوست دارد و خدا و پيامبرش نيز او را دوست دارند. [4]

وقتى على عليه السلام به حضور پيغمبر صلى الله عليه و آله رسيد، رسول خدا صلى الله عليه و آله ضمن دعا براى وى از آب دهان مبارك بر چشم او كشيد، درد برطرف شد. آنگاه پرچم را برافراشت و به ميدان رفت.

دلاوران يهود از درون «دژ» بيرون آمدند، حارث برادر مدحب نعره زنان به سوى امام عليه السلام‌

[1]- بحارالانوار، ج20، ص215

[2] - همان مدرك

[3] -همان مدرك، ص205

[4] - «اَرُونيِه تُرُونى رَجُلاً يُحِبُّ‌ اللّهَ‌ وَ رَسُولَهُ‌ وَ يُحِبُّهُ‌ اللّهُ‌ وَ رَسُولُهُ‌.» ارشاد مفيد66