سوى مكّه حركت كرد. در بين راه، افراد زيادى از قبيله «خُزاعَه» و غير آن را به قتل رساند و اموال زيادى را به غارت گرفت. و چون به مكّه رسيد افراد زيادى از فرزندان ابولهب را كشت. سپس به «سَراة» پيش رفت و دوستداران امام عليه السلام را به قتل رسانيد. در «نَجْرانْ» و «يَمَن» نيز كشتارهاى فراوان كرد، حتّى دو فرزند خردسال «عُبَيْدُاللَّهِ بنِ عَبّاس» فرماندار يمن را به دست خود سر بريد. و سرانجام پس از اين همه غارت و كشتار كه تا مرز سى هزار تن هم نوشته‌اند به شام بازگشت. [1]

عكس العمل امام عليه السلام‌

اميرمؤمنان عليه السلام چون خبر يورشها و حملات ناجوانمردانه «بُسْر» را شنيد مردم را براى مقابله با وى دعوت كرد و فرمود:

«به من خبر رسيده كه «بُسر» بر يمن تسلّط يافته است. سوگند به خدا مى‌د انستم اينها به زودى بر شما مسلّط مى‌شوند؛ زيرا آنان بر باطلشان مجتمع و شما در راه حقّ متفرّق هستيد. شما به نافرمانى از پيشواى خود در مسير حقّ برخاسته‌ايد. ولى آنان در باطل‌شان از پيشواى خود اطاعت مى‌كنند.

آنان نسبت به رهبر خود اداى امانت مى‌كنند و شما خيانت. آنان در شهرهاى خود به اصلاح مشغولند و شما به افساد، اگر قدحى به عنوان امانت به يكى از شما بسپارم از آن بيم دارم كه بند آن را بدزدد». [2]

كوفيان، همچون گذشته، سخنان امام عليه السلام را با سردى تلقى كردند. تا اينكه حضرت پس از مدّتى سپاهى مركب از هزار تن تحت فرماندهى «جارِيَةِ بنِ قُدّامَه» ترتيب داد. جاريه ابتدا به بصره رفت. سپس از راه حجاز به يمن رفت. «بُسر» كه از حركت جاريه مطلع شده بود راه خود را به سمت «يَمامَة» كج كرد. جاريه با سرعت، بدون اينكه در منزلى فرود بيايد، همه جا دنبال «بُسْر» بود. ولى «بُسْر» از ترس، از اين سو به آن سو مى‌گريخت تا از قلمرو حكومت امام عليه السلام بيرون رفت. مردم كه وى را در حال فرار مى‌ديدند به او حمله‌

[1] - مراجعه شود به الغارات، ج2، ص 600 به بعد و شرح ابن ابى‌الحديد، ج2، ص 7 - 17 و الاغانى، ج16، ص 266

[2] - نهج البلاغه، خ 25