حديث غدير

- حديث يَوْمُ الدّار

پس از گذشت سه سال از بعثت، با نزول آيه (وَ انْذِرْ عَشيرَتَكَ الاقْرَبينَ) [1] رسول خدا صلى الله عليه و آله مأمور شد نخست، خويشاوندان خود را به اسلام دعوت كند. بدين منظور على عليه السلام به فرمان پيامبر صلى الله عليه و آله حدود چهل تن از سران بنى هاشم، از جمله: ابوطالب، ابولهب، عباس، حمزه و را مهمان كرد. رسول اكرم صلى الله عليه و آله پس از صرف غذا فرمود:

«اى فرزندان عبدالمطلّب! در بين جوانان عرب كسى را سراغ ندارم كه بهتر از آنچه من برايتان آورده‌ام. خدا فرمان داده است تا شما را به سوى او بخوانم.

كداميك از شما در اين راه مرا يارى خواهد كرد تااو، برادر، وصىّ و جانشين من گردد؟»

پيامبر صلى الله عليه و آله اين تقاضا را سه بار تكرار كرد و هر سه بار تنها على عليه السلام برخاست و اعلام آمادگى كرد.

در اين هنگام، رسول گرامى صلى الله عليه و آله فرمود:

«همانا اين (اشاره به على عليه السلام برادر، وصىّ و جانشين من است. سخنش را بشنويد و از او اطاعت كنيد.» [2]

- حديث منزلت‌

تنها غزوه اى كه على عليه السلام به دستور پيامبر صلى الله عليه و آله در آن شركت نكرد، بلكه به عنوان جانشين آن حضرت، و به منظور پيشگيرى از حوادث احتمالى، در مدينه ماند، غزوه تبوك بود.

وقتى منافقان از تصميم رسول خدا صلى الله عليه و آله آگاه شدند، دست به شايعه پراكنى زدند كه روابط على عليه السلام با پيامبر صلى الله عليه و آله تيره شده و وى موردبى مهرى رسول خدا صلى الله عليه و آله قرار گرفته است. على عليه السلام پس از اطلاع از نقشه شوم آنان براى تكذيب گفتارشان، خود را به‌

[1] -شعراء، آيه214

[2] - تاريخ طبرى، ج2، ص321-320، كامل ابن اثير، ص63-62 و الغدير، ج2، ص278