جز صبر و شكيبايى ندارم؛ لذا تحمّل كردم، ولى به حالتى كه گويى خار در چشم و استخوان گلوگيرم شده است

مسأله فدك [1]

هنوز بيش از ده روز از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله نگذشته بودكه حضرت فاطمه عليه السلام خبر رسيد مأموران خليفه، كارگران اورا از سرزمين «فَدَكْ» بيرون كرده و رشته كار را خود به دست گرفته‌اند.

دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله براى پس گرفتن آن با گروهى از زنان بنى هاشم، پيش خليفه رفت و گفتگوهايى بين او و ابوبكر به شرح ذيل انجام گرفت:

«فاطمه عليه السلام: چرا كارگران مرا از «فَدَكْ» اخراج كردى، و مرا از حقّ خويش بازداشتى؟

خليفه: من از پدرت شنيده‌ام كه پيامبران، چيزى را به ارث نمى‌گذارند.

فاطمه عليه السلام: فدك را پدرم در حال حيات به من بخشيده بود و من در آن زمان مالك بودم.

خليفه: آيا براى اثبات اين ادعا شهود و گواهانى دارى؟

فاطمه عليه السلام: آرى شخود من عبارتند از على عليه السلام و ام ايمن. و آنان به درخواست زهرا عليه السلام به مالكيت او در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله شهادت دادند. [2]

برخى مى‌نويسند: حسن و حسين عَلَيْهُما الَّسلامُ نيز گواهى دادند. [3]

فخر رازى نقل كرده است غلامى از غلامان پيامبر صلى الله عليه و آله نيز به مالكيت فاطمه عليه السلام گواهى‌

[1] - فدك سرزمين آباد و محصول خيزى بودكه در نزديكى خيبر و در فاصلۀ 140 كيلومترى مدينه قرار داشت. رسول گرامى پس از فتح خيبر هيأتى پيش سران «فدك» فرستاده پس از بحث و مذاكره ساكنان آن متعهد شدند هر سال نيمى از حاصل آن را در اختيار پيامبر بگذارند و در مقابل در سايه حكومت، زندگى كنند.
از نظر اسلام سرزمينهايى كه بدون برخورد نظامى در اختيار مسلمانان قرار مى‌گيرد، خالصۀ شخص پيامبر صلى الله عليه و آله و امام پس از اوست، توجّه به اين مسأله «فدك» خالصۀ رسول گرامى صلى الله عليه و آله گرديد.
آن حضرت نيز طبق نقل محدثان و مفسران شيعه و گروهى از دانشمندان سنّى. وقتى آيۀ (و آتَ‌ ذا الْقُربى حَقَّهُ‌) (اسراء، آيه 26 نازل شد، دختر خود فاطمه عليه السلام را خواست و فدك را به وى واگذار نمود (كشف‌؟؟؟؟، ج1، ص476

[2] - احتجاج طبرسى، ج1، ص131

[3] -مروج الذهب، ج3، ص237