به سرپرستى «ابوسفيان» [1] برخورد كرد؛ ولى جنگى صورت نگرفت. فقط «سعد بن ابى وقّاص» تيرى به سمت دشمن پرتاب كرد. و اين نخستين تيرى بود كه در تاريخ اسلام از كمان رها شد.

يكى از نتايجى كه اعزام اين واحد رزمى داشت اين بود كه دو نفر از مسلمانان به نام «مِقْداد بن عَمْرو» و «عُتْبَةِ بْنِ غَزْوان» كه در كاروان قريش بودند به مسلمانان پيوستند. [2]

3- سرِيّه «سَعْدِ بْنِ أَبى‌ وَقّاص»

در ذى‌قعده سال نخست هجرت «سَعْد» به همراه بيست يا بيست و يك نفر [3] از مهاجران، مأمور شد تا سرزمين «خَرّار» پيش رود. او مأموريّت را به انجام رسانيد؛ ولى كاروان قريش يك روز پيش از رسيدن نيروهاى اسلام از منطقه گذشته بود. «سَعْد» از همانجا به «مدينه» بازگشت. [4]

4- غَزْوَه «ابْواء [5]»

در صفر سال دوم هجرت، پيامبر (ص)، «سَعْد بن عُباده» را جانشين خود قرار داد و شخصاً براى تعقيب قريش «ميدنه» را ترك گفت و تا «ابْواء [6]» پيش رفت. پرچم سپاهيان اسلام سفيد بود و در دست «على بن ابيطالب (ع)» قرار داشت.

رسول خدا (ص) در اين سفر نظامى- كه پانزده روز طول كشيد- هر چند با قريش برخورد نكرد، ولى با قبيله «بَنى‌ ضَمْرَه» پيمان عدم تعرّض بست و به مدينه بازگشت. [7]

[1] . در السيرة النبويّة، ابن هشام، «عِكْرَمَة بن ابى‌جهل» آمده است

[2] . المغازى، واقدى، ج 1، ص 10 و السّيرة النبويّه، ابن هشام، ج 2، ص 241-242

[3] . «ابن هشام» تعداد سپاهيان را هشت نفر ذكر كرده است

[4] . ر. ك. المغازى، ج 1، ص 11 و السيرة النبويّه، ابن هشام، ص 251

[5] . غزوۀ «وَدّان» هم گفته شده است

[6] . نام روستايى بين مكه و مدينه كه فاصلۀ آن تا جحفه 23 ميل است و آرامگاه «آمنه» مادر رسول خدا (ص) در اين‌محل قرار دارد

[7] . ر. ك. اِمتاعُ الاَسماع، مقريزى، ص 53، المغازى، ج 1، ص 11-12 و السّيرة النبويّه، ابن هشام، ج 2، ص 241 و الارشاد مفيد، ص 43. در اِمتاع الاسماع: «حَمْزَة بن عبدُالمطَّلب» به عنوان پرچمدار ذكر شده است