كاروان قريش‌

از آنجا كه «ابوسُفيان» هنگام عزيمت به شام خبر يافته بود كه كاروانش مورد تعقيب رسول خدا (ص) قرار گرفته است، در بازگشت احتياط را از دست نداد و دست به دو اقدام زد:

1- پيكى به نام «ضَمْضمِ بن عَمْرو» را با شترى تند رو به مكّه فرستاد تا قريش را از خطر آگاه سازد. پيك با شتاب راه مكّه را در پيش گرفت و براى جلب توجّه قريش هنگام ورود به مكه دو گوش شترش را بريد و جهاز آن را دگرگون ساخت و پيراهن خويش را از پس و پيش چاك زد و فرياد مى‌زد:

«اللَّطيمَه، اللَّطيمه [1] اى گروه قريش! اموالتان كه با «ابوسفيان» است در معرض دستبرد محمّد و يارانش قرار گرفته است. گمان نمى‌كنم ديگر به آنها دست يابيد. الْغَوث، الْغَوث.» [2]

تمام مردم مكّه به ويژه سران قريش در كالاهاى تجارتى «ابوسُفيان» سهيم بودند و همه چشم به راه بودند كه قافله به سلامت و با سود كلان هر چه زودتر به «مكّه» فزونتر كرد؛ به گونه‌اى كه تصميم گرفتند با همه توان به مقابله با مسلمانان برخيزند. برخى از سران، سخنرانيهاى مهيّجى كردند و مردم را به نبرد با مسلمانان ترغيب نمودند. آنكه مى‌توانست خود بيرون مى‌رفت و آنكه عذر داشت كسى را به جاى خود مى‌فرستاد. از جمله اين افراد «ابُولَهَب» بود كه با پرداخت چهار هزار درهم «عاصِىِ بن هشام» را به جاى فرستاد. [3]

چيزى نگذشت كه حدود هزار جنگجوى مسلّح تحت فرماندهى «ابوجهل» آماده حركت شدند.

[1] . لطيمه به آن شترى گفته مى‌شود كه مال التجاره‌اى همچون گندم يا عطر بر روى آن جمل شود. (المغازى، ج 1، ص 32)

[2] . ر. ك. السيرة النبويّه، ابن هشام، ج 2، ص 260 والمغازى، ج 1، ص 28-31

[3] . ر. ك. السّيرة النبويّة، ابن هشام، ج 2، ص 261