جستجوى چراگاههاى مناسب بودند تا نياز دامهاى خود را تأمينكنند. تنها در اطراف «يثرب» و «طائف» باغستانهايى وجود داشت كه برخى از مردم در آن به كشاورزى مشغول بودند. در «يمن» نيز زراعت رونق داشت.

امّا مكّه سرزمينى خشك و بى‌آب و علف داشت كه در آن موادّ مورد نياز توليد نمى‌شد؛ بدين جهت ساكنان مكّه شغل تجارت را پيشه خود كرده واز اين راه نيازمنديهاى خود را تأمين مى‌نمودند. [1]

در اين راستا، وجود كعبه در اين سرزمين و تقدّسى كه اين خانه در ميان قبائل مختلف داشت و آنها را از نقاط دور و نزديك به سوى خود جذب مى‌كرد، عواملى بودكهب ه رونق بخشيدن تجارت قريش كمك مى‌كرد.

مبادلات بازرگانى قريش به منطقه حجاز محدود نمى‌شد؛ بلكه آنان- با ابتكار و پيشنهاد «هاشم» جدّ دومّم پيامبر (ص)- براى رونق دادن بازرگانى خود، اقدام به سفرهاى تجارتى در زمستان به سمت «يمن» كه گرمسير بود، و در تابستان به سمت فلسطين و شام كه منطقه سردسير بود، كردند. [2]

قرآن كريم به اين سفرها اشاره كرده مى‌فرمايد:

(لِايلَافِ قُرَيشٍ إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ) [3]

به خاطر الفت و گردهمايى قريش، الفت و گرد هم آمدنى كه دركوچ زمستانه و تابستانه دارند؛ پس بايستى كه پروردگار اين خانه را بپرستند.

جنگ و خونريزى‌

كمبود چراگاههاى مورد نياز باعث مى‌شد كه قبائل بر سر تصاحب آنها با هم به ‌

[1] . مجمع البيان، ج 10-9، ص 545، ذيل سوره ايلاف

[2] . همان مدرك

[3] . قريش، آيه 1-3 با ترجمه جلال الدين فارسى