به راستى اخلاص و ايمان اين عروس و داماد بسيار شگفت‌انگيز است و براى رزمندگان ايثارگر جبهه‌هاى ما و خانواده‌هاى معظم آنان و همسران شهدا الهام بخش و الگوى مقاومت مى‌باشد. [1]

حركتهاى منافقين در مدينه‌

در پى نبرد احد، «عَبْدُاللَّه بْنِ ابَىّ» و همه هواداران منافقين، بناى سرزنش و شماتت را گذاشتند و از اينكه چنين مصيبتى بر سر مسلمانان آمده است خوشحال بودند.

يهوديان هم شروع به بدزبانى كردند و گفتند: «محمد در پى سلطنت است! تاكنون هيچ پيامبرى اينطور زخمى نشده است! خودش زخمى شده و يارانش كشته و زخمى شده‌اند!» [2]

آن شب، شب حساسى بود. هر آن بيم آن مى‌رفت كه منافقان و يهود بر ضد اسلام و مسلمين شورش كنند و با ايجاد اختلاف، وحدت سياسى و ثبات شهر را از بين ببرند.

مانور نظامى حَمْراء الأَسَد

يكشنبه هشتم شوال، سال سوم هجرى قمرى، مطابق هفتم فروردين، سال چهارم شمسى.

براى جلوگيرى از هر نوع توطئه احتمالى داخلى و خارجى و آماده باش كامل، آن شب را سران اوْس و خَزْرَج با عده‌اى مسلح در مسجد و درب خانه پيامبر به نگهبانى گذراندند. صبح يكشنبه پس از آنكه رسول خدا (ص) نماز صبح را خواند، به

[1] . ثمره اين ازدواج، يگانه فرزندى شد به نام عَبْدُاللّه بْنِ حَنْظَلَه غِسيٖلُ الْمَلاٰئِكَة، كه پس از شهادت امام حسين عليه السلام در سال 62 ه‌. ق به اتفاق عده‌اى از مردم مدينه عليه يزيد بن معاويه خروج كردند كه در تاريخ اسلام، اين شورش انقلابى مردم و جنايتكاريهاى يزيد به معاويه واقعه حَرَّه ناميده مى‌شود

[2] . مغازى واقدى، ج 1، ص 317