توافق‌هاى كلى، رسول خدا (ص) به على (ع) فرمود صلح نامه را بنويسد. على (ع) به فرمان رسول خدا (ص) نوشت: بِسْمِ اللَّه الرَّحمنِ الرَّحيمِ. سُهَيْل گفت: ما با اين جمله آشنايى نداريم. بنويس بِسْمِكَ اللَّه‌مَّ (بنام تو اى خدا) رسول خدا موافقت كرد. آنگاه على (ع) به دستور پيامبر (ص) نوشت: «اين صلحى است كه رسول خدا محمد (ص) انجام مى‌دهد.» سُهَيْل گفت: «ما رسالت و نبوت تو را قبول نداريم. اگر آن را قبول داشتيم با تو نمى‌جنگيديم. بايد نام خود و پدرت را بنويسى.» [1]

رسول خدا (ص) به على (ع) فرمان داد اين جمله را پاك كند. امام على (ع) فرمود:

دست من ياراى محو اسم شما را ندارد. رسول خدا (ص) با انگشت خود آن جمله را پاك نمود. [2]

قسمتى از متن پيمان بدينقرار است:

1- قريش و مسلمانان متعهد مى‌شوند كه به مدت ده سال جنگ با يكديگر را ترك كنند تا امنيت اجتماعى و صلح عمومى در عربستان مستقر شود.

2- هر گاه از قريش كسى به مسلمانان پناه برد، محمد (ص) بايد او را تحويل دهد.

ولى اگر از مسلمانان كسى به قريش پناهنده شد بر قريش لازم نيست او را تحويل دهند.

3- مسملانان و قريش مى‌توانند با هر قبيله‌اى كه خواستند پيمان برقرار كنند.

4- محمد (ص) و ياران او امسال به مدينه باز مى‌گردند و در سالهاى آينده مى‌توانند به زيارت خانه خدا بيايند. مشروط بر اينكه بيش از سه روز در مكه نمانند و سلاحى جز سلاح مسافر با خود حمل نكنند. [3]

5- مسلمانان مقيم مكه به موجب اين پيمان مى‌توانند آزادانه شعائر مذهبى خود را انجام دهند و قريش نبايد آنان را آزار دهند يا مجبور كنند كه از آيين خود بازگردند

[1] . سيره ابن هشام، ج 3، ص 331-332

[2] . بحار الانوار، ج 20، ص 333 و 352

[3] . سيره ابن هشام، ص 332