تخلّف از دستور فرماندهى‌

هنگامى كه رسول خدا (ص) به حصار «ناعِم»، رسيد، سپاهيان اسلام را مرتب و به صف نمود و ضمن سخنانى آنان را از شروع خودسرانه جنگ تا زمانى كه دستور برسد، بر حذر داشت. در اين هنگام، يكى از سپاهيان اسلام خودسرانه به يك يهودى حمله كرد ولى به دست يهوديها كشته شد. رزمندگان از رسول خدا سؤال كردند: آيا آن مرد شهيد محسوب مى‌شود؟ فرمود: «آيا پس از اينكه من او را از جنگ منع كرده بودم كشته شد؟» گفتند: «آرى». فرمود: «جارچى سپاه اعلام كند هر كس از فرمان (فرماندهى) سرپيچى كند، بهشت بر او روا نخواهد بود. [1]»

تاكتيك رزمى ديگر

رسول خدا (ص) فرماندهى كل سپاه اسلام را به عهده داشت و به فرمان آن حضرت، سپاهيان اسلام در يك تاكتيك رزمىِ جالب، دژها را يكى پس از ديگرى محاصره مى‌كردند و مى‌كوشيدند تا ارتباط دژ محاصره شده را از دژ ديگر قطع كنند و پس از گشودن آن دژ، به محاصره دژ ديگر مى‌پرداختند.

دژهائى كه با يكديگر ارتباط داشتند و يا جنگاوران درون آن بيش از حد مقاومت مى‌كردند، فتح آن به كُندى صورت مى‌گرفت. ليكن دژهائى كه ارتباط آنها با هم به كلى قطع مى‌شد، به خاطر رعب و ترس، فرماندهان، مقاومت كمترى مى‌كردند و فتح آن‌ها هم با قتل و خون ريزى كمترى همراه بود. [2]

على عليه السلام حماسه آفرين خَيْبَر

دژها يكى پس از ديگرى فتح گرديد. تنها دو دژ از هفت دژ باقى مانده بود

[1] . همان مدرك، ص 649 «لا تَحِلُّ الْجِنَّةُ لِعاصٍ‌»

[2] . جرجى زيدان تصويرى از دژهاى خيبر را در كتاب تاريخ المتمدن الاسلامى آورده است رجوع شود به ج 1، ص 61