زنى‌ نبايد به سفرى كه مسافت آن بيش از سه روز راه است، بدون مَحْرَمْ برود. از روزه دو روز شما را منع مى‌كنم: عيد قربان و عيد فطر. و از اينكه چنان لباس بپوشيد كه عورت شما به سوى آسمان مكشوف شود، يا آنكه يك جامه بپوشيد كه چون جامه شما كنار رود عورتتان ديده شود، شما را منع مى‌كنم و مى‌پندارم كه همه اين مطالب را فهميديد.» [1]

اذان بِلال‌

ظهر فرا رسيد. رسول خدا (ص) به بِلال فرمان داد تا بر بام كعبه اذان بگويد. هنگامى كه بِلال با صداى بلند به گفتن: «اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّه» رسيد، گروهى از سران شرك كه از ترس در خانه‌اى پنهان شده بودند هر كدام چيزى گفتند و اهانتى كردند.

ابوسفيان گفت: اما من هيچ نمى‌گويم. چون اگر سخنى بگويم، همين ريگها به محمد خبر خواهند داد و گفتار همه را به آن حضرت خواهند رساند. [2]

بت پرستان بت شكن‌

رسول خدا (ص) از بت پرستان كه مسلمان شدند بيعت گرفت. براى زنان نيز ظرف آبى آوردند كه مقدارى عِطْر در آن مخلوط شده و زنها دست خود را در آن به نشانه بيعت فرو مى‌كردند و رسول خدا (ص) از آنان پيمان مى‌گرفت كه شرك نورزند و زنا و دزدى نكنند و ...

آنگاه رسول خدا (ص) به همه دستور داد تا بُت هائى را كه داشتند بشكنند و حتى سران شرك را جهت شكستن بت‌ها به اطراف اعزام كرد.

اينان كه اعتقادى به بت‌ها نداشتند، بلكه براى منافعشان بت‌ها را مورد حمايت

[1] . مغازى واقدى، ج 2، ص 836

[2] . سيره ابن هشام، ج 4، ص 56 و طبقات ابن سعد، ج 2، ص 137