زائران خانه خدا قرائت كند. به روايت شيخ مفيد، ابوبكر آيات را تسليم على عليه السلام كرد و به مدينه بازگشت. [1] و به پيشگاه پيامبر (ص) شرفياب شد و گفت: «آيا درباره من وحى نازل شده»؟ رسول خدا (ص) با آرامى به او فرمود: «جبرئيل آمد و پيام الهى را رسانيد كه براى اين كار فردى جز من يا مردى از خاندانم صلاحيت ندارد.» [2]

على عليه السلام در مراسم حجّ، در جمع مردم بپا خاست و آنچه را رسول خدا (ص) فرموده بود، اعلام كرد: «اى مردم! هيچ كافرى وارد بهشت نمى‌شود و پس از امسال، مشركى نبايد حج گزارد. و برهنه‌اى نبايد پيرامون كعبه طواف كند، و هر كس او را با رسول خدا قرارداد و پيمانى است، تا پايان مدت قرارداد به قوت خود باقى است، و ديگران هم از امروز تا مدت چهار ماه مهلت دارند كه هر گروهى به مأمن و سرزمين خود باز گردند. وقتى كه چهار ماه سپرى شد، براى هيچ مشركى، عهد و پيمانى نخواهد بود، مگر همانان كه با خدا و رسولش تا مدتى عهد و پيمان بسته‌اند.» پس از آن سال مشركى حج بجاى نياورد و برهنه‌اى پيرامون كعبه طواف نكرد. [3]

مباهله‌

رسول خدا (ص) به دنبال مكاتبه با سران جهان، نامه‌اى خطاب به اسْقُف «نَجْران» (شهرى در 910 كيلومترى جنوب شرقى مكه) نوشت و مسيحيان آن ديار را به اسلام دعوت نمود.

در اين نامه، اعلام شده بود كه اگر اسلام را نمى‌پذيريد يا جزيه بپردازيد تا تحت‌

[1] . از آنجا كه اهل سنت بازگشت ابوبكر را اهانتى به وى دانسته‌اند، اين نقل در كتب آنان شايع است كه ابوبكر به‌امارت خود باقى ماند و به مكه رفت اما على عليه السلام آيات برائت را بر مشركان خواند. رجوع شود به تفسير ابن كثير، ج 2، ص 333، مسند، ج 2، ص 332، مجمع الزوائد، ج 7، ص 29، الدُّر المنثور، ج 3، ص 209. ولى نسائى و طبرى مى‌نويسند و ابوبكر با پريشانى به مدينه بازگشت (ر. ك. خصايص، ص 20 و تفسير طبرى، ج 10، ص 46)

[2] . بحارالانوار، ج 21، ص 275

[3] . رجوع شود به سيره ابن هشام، ج 4، ص 190 - امتاع الاسماع، ج 1، ص 498 - مجمع البيان، ج 5، ص 3 و تفسير تبيان، ج 5، ص 198