حقيقى از حقائق اسلام، با مخالف خود به مباهله بپردازد و از خداوند جهان درخواست كند كه طرف مخالف را كيفر بدهد و محكوم سازد.» [1]

وقت مباهله فرا رسيد. رسول خدا (ص) از ميان مسلمانان و بستگان خود فقط چهار تن را انتخاب نمود كه در اين حادثه تاريخى شركت نمايند: عليه عليه السلام، فاطمه دختر گرامى پيامبر (ص)، حسن و حسين (ع). زيرا در ميان تمام مسلمانان، انسانهائى پاك‌تر و با ايمان‌تر از اين چهار تن وجود نداشت.

رسول خدا (ص) به همراهان سفارش كرد هنگامى كه بدانجا رسيديم شما دعاهاى مرا آمين بگوئيد.

آنگاه با شكوه معنوى بيمانندى در حالى كه حسين (ع) را در آغوش گرفته بود و دست حسن را در دست داشت و فاطمه و على عليهما السلام پشت سر پيامبر (ص) حركت مى‌كردند، قدم به محل موعود مى‌گذارد.

وقتى چشمان منتظر مسيحيان به قيافه‌هاى نورانى و ملكوتى رسول خدا (ص) و همراهان وى، افتاد اسقف اعظم آنان گفت: «چهره هائى را مشاهده مى‌كنم كه اگر رو به درگاه الهى كنند، اين بيابان به جهنمى سوزان تبديل مى‌گردد و دامنه عذاب به سرزمين نَجْران كشيده مى‌شود. بيم آنست كه تمام مسيحيان نابود شوند.» [2] سرانجام آنان به پرداخت جزيه تن دادند و قرار شد ساليانه دو هزار حله و سى زره آهنين به مسلمانان تقديم كنند. [3]

مأموريت على عليه السلام به يَمَن‌

وقتى كه فرمانروايان و عدّه‌اى از مردم يمن به اسلام گرويدند، رسول خدا (ص)

[1] . فروغ ابديت، ج 2، ص 821

[2] . سيره نبويه در حاشيه، حلبى، ج 3، ص 4

[3] . در خصوص مباهله و نزول آيه مباهله در شأن اهل بيت، اسناد زيادى در كتب اهل سنت وجود دارد، از جمله رجوع شود به: صحيح مسلم، ج 7، ص 120 - سنن ترمذى، ج 4، ص 293 - مسند احمد، ج 1، ص 185 - تفسير طبرى ذيل آيه شريفه و مستدرك حاكم، ج 3، ص 150