آنگاه فرمود: «گستاخترين دشمنان خدا كسى است كه جز كشنده
خود را بكشد، و جز زننده خود را بزند. هر كس نعمت خواجگان خويش را ناسپاسى كند، به
آنچه خدا بر محمد فرستاده، كافر شده است. و هر كه خود را جز به پدرش نسبت دهد، لعنت
خدا و فرشتگان و همه مردم بر اوست. هان! آيا رسانيدم؟» گفتند: آرى. فرمود: خدايا گواه
باش.
آنگاه فرمود: «مأمورم جهاد كنم. تا مردم، به يكتائى خدا
و رسالت من معتقد شوند.
هرگاه آن را گفتند، خونها و مالهاى خود را جز به حق از
من نگهدارى كردهاند. و حساب اينان با خداست. آيا ابلاغ كردم؟ گفتند: آرى. فرمود: خدايا
گواه باش. آنگاه فرمود: «مبادا بعد ازمن كافرانى گمراه كننده شويد كه بعضى از شما مالِكُ
الرِّقاب بعضى باشد بدرستى كه من در ميان شما چيزى بجاى گذاشتم كه اگر بدان چنگ زنيد
هرگز گمراه نخواهيد شد:
كتاب خدا و عترت و خاندانم. [1] آيا ابلاغ كردم؟ گفتند:
آرى. فرمود: خدايا گواه باش.
سپس فرمود: البته از شما سؤال مىشود. پس بايد حاضر شما
به غايب برساند. [2]
در غدير خُم
يكشنبه، هيجدهم ذى الحجه، سال دهم، مطابق 28 اسفندماه،
سال دهم.