نسبت به آن حضرت بيش از پيش برانگيخت، چندان كه تصميم به قتل او گرفت. هشام تصميم خود را توسط ابراهيم بن وليد بن يزيد عملى ساخت. وى امام عليه السلام را مسموم كرد و آن حضرت، در هفتم ذى حجه سال 114 هجرى در حالى كه 57 سال از عمر شريفش مى‌گذشت به شهادت رسيد و پيكر پاكش در بقيع در جوار مرقد پدر بزرگوارش امام سجّاد و امام حسن عليهما السلام دفن شد. [1]

امام عليه السلام پيش از شهادتش ودايع امامت را به فرزندش امام صادق عليه السلام سپرد و او را وصىّ خود قرار داد و ضمن وصيّت به چگونگى كفن و دفن خويش به وى دستور داد مقدارى از اموالش را وقف برپايى عزادارى براى وى كند، و نوحه‌گران و مرثيّه‌سرايان به مدّت ده سال در مراسم حج و در سرزمين منا براى آن حضرت عزادارى كنند. [2]

[1] ر.ک: مناقب، ج 4، ص 210 و بحار الانوار، ج 46، ص 216.

[2] ر.ک: کافِی، ج 5، ص 117 و بحار الانوار، ج 46، ص 220.