فصل ششم

زندگانى امام صادق عليه السلام‌

يك جلسه‌

امام صادق عليه السلام در يك نگاه‌

ششمين پيشواى شيعيان در هفدهم ربيع‌الاول، سال 83 هجرى در مدينه متولد شد. [1] نام مبارك او «جعفر»، كنيه‌اش «ابو عبداللّه» و مشهورترين لقبش «صادق» مى‌باشد.

مادرش «امّ فَرْوَه» دختر قاسم بن محمد بن ابى‌بكر بود كه بنا بر فرمايش امام صادق عليه السلام در زمره بانوان پرهيزكار، با ايمان و نيكوكار قرار داشت. [2]

امام صادق عليه السلام 65 سال داشت. از اين مدت، 31 سال در محضر جدّ و پدر گرامى‌اش سپرى شد و امامتش 34 سال به طول انجاميد.

وجود پيشواى ششم مظهر اكمل و اتمّ اخلاق اسلامى و كمالات انسانى و زندگى‌اش اسلام مجسّم در همه ابعاد بود.

به امام صادق عليه السلام خبر دادند فلان عموزاده شما در حضور مردم به شما بسيار ناسزا گفت. حضرت بپا خاست دو ركعت نماز خواند، سپس دست به دعا برداشت: «خدايا من از حق خود گذشتم. جود و كرم تو بيش‌از همه است. از او درگذر و به‌كردارش گرفتار مكن» [3].

امام صادق عليه السلام به صورت ناشناس به نيازمندان كمك مى‌كرد. ابوجعفر خثعمى مى‌گويد: امام صادق عليه السلام كيسه‌اى محتوى پنجاه دينار به من داد تا به كسى بدهم و تأكيد

[1] مناقب، ج 4، ص 279.

[2] کافِی، ج 1، ص 472 «وَ كَانَتْ أُمِّي مِمَّنْ آمَنَتْ وَ اتَّقَتْ وَ أَحْسَنَتْ».

[3] الامام الصادق، مظفّر، ص 230.