كرد كه اسمى از ايشان نبرم. چون كيسه را به آن شخص دادم تشكر كرد و گفت: اين كمك از ناحيه چه كسى است كه هر از چندگاه براى ما مى‌فرستد و زندگى يك سال ما را اداره مى‌كند؛ ولى از امام صادق عليه السلام گلايه كرد كه برغم توانمندى به ما كمك نمى‌كند. [1]

رئيس مذهب جعفرى، براى تأمين معاش خانواده خويش در مزرعه كار مى‌كرد و مى‌فرمود:

«انّى‌ احِبُّ انْ يَتَأَذَّى الرَّجُلُ بِحَرِّ الشَّمْسِ فى‌ طَلَبِ الْمَعيشَةِ» [2]

دوست دارم مرد در جستجوى معاش، رنج گرما و سوزش آفتاب را تحمّل كند.

امام صادق عليه السلام ميوه شجره طيّبه رسالت و از سلاله پاك پيامبر (رَحْمَةٌ لِلْعالَمينَ) و (... بِالْمُؤْمِنينَ رَؤُوفٌ رَحيمٌ) است، از اين رو همچون جدّ بزرگوارش نسبت به امّت، بسيار مهربان و دلسوز بود و سعى مى‌كرد در سختى‌ها و تنگدستى‌ها در كنار مردم و از نظر زندگى همسان با آنان باشد.

زمانى مدينه دچار گرانى و كمبود ارزاق عمومى شد. امام عليه السلام به خدمتكار خود دستور داد همه مواد غذايى موجود در خانه را كه براى نياز چندين ماه كفايت مى‌كرد بفروشد و همچون مردم روز به روز و به مقدار نياز همان روز خريد كند و تأكيد كرد نان روزانه خانواده آن حضرت را نيمى از گندم و نيمى از جو قرار دهد و افزود: گر چه من توانايى آن را دارم كه همه را از گندم فراهم كنم، ليكن دوست دارم خداوند مرا در موضعى ببيند كه اندازه‌گيرى در معيشت را به نيكويى رعايت كرده باشم. [3]

امامت‌

امام صادق عليه السلام در سال 114 هجرى رهبرى امّت را به دست گرفت. برترى آن حضرت در علم و دانش و ديگر كمالات، بر تمامى مردم عصر خود و نيز نصوص و تصريحاتى كه از سوى پيامبر صلى الله عليه و آله و امام باقر عليه السلام بر امامت آن گرامى رسيده است، امامت‌

[1] مناقب، ج 4، ص 273 و بحار الانوار، ج 47، ص 54.

[2] بحار الانوار، ج 47، ص 57.

[4] کافِی، ج 5، ص 166 و بحار الانوار، ج 47، ص 59.